Afekt cieplarniany

[Krokus]

- Przepraszam pana, gdzie jest ulica Długa – zapytała.
- Czy lubi pani poezję ? – odpowiedział pytaniem.
- Romeo i Julia istnieją tylko w kinie i teatrze – stwierdziła z lekką nutą ironii.
- A ja myślałem, że spotykają się na Długiej. Siadają w letnich ogródkach i rozmawiają o niesamowitych doznaniach, kiedy patrzą sobie w oczy, a pod stolikiem w tajemnicy przed całym światem, spotykają się ich dłonie.
- Kim pan jest, że wierzy w takie bzdury? – Spojrzała na niego robiąc kwaśną minę.
- Inżynierem od pomp odwadniających – odpowiedział nie mogąc oderwać od niej wzroku.
- A ja młodą, dobrze zapowiadającą się poetką – oznajmiła i poszła dumnym krokiem, zupełnie nie w tą stronę.
Chwile potem niebo pochmurniało, zerwał się gwałtowny wiatr i zaczęło lać.
Efekt zmiany klimatu, związany z nadmiernym przegrzaniem.

[Krokus]

Oj, sorry to nie miało być w poezji.

[eka]

W miniaturach prozatorskich?

[eka]

- Przepraszam pana, gdzie jest ulica Długa(?) – zapytała.
- Czy lubi pani poezję ? – odpowiedział pytaniem.
- Romeo i Julia istnieją tylko w kinie i teatrze – stwierdziła z lekką nutą ironii.
- A ja myślałem, że spotykają się na Długiej. Siadają w letnich ogródkach i rozmawiają o niesamowitych doznaniach, kiedy patrzą sobie w oczy, a pod stolikiem w tajemnicy przed całym światem, spotykają się ich dłonie. (coś tu nie gra po 1.przecinku)
- Kim pan jest, że wierzy w takie bzdury? – Spojrzała na niego(,) robiąc kwaśną minę.
- Inżynierem od pomp odwadniających – odpowiedział(,) nie mogąc (nie odrywając) oderwać od niej wzroku.
- A ja młodą, dobrze zapowiadającą się poetką – oznajmiła i poszła dumnym krokiem, zupełnie nie w tą stronę.
Chwile potem niebo pochmurniało, zerwał się gwałtowny wiatr i zaczęło lać.
Efekt zmiany klimatu, związany z nadmiernym przegrzaniem.

Mam nadzieję, że się nie pogniewasz za ingerencję w ten dialog.
Różnica pokoleń, czy bardziej charakteru?

[eka]

Aaa... fajny tytuł. No i wszystko jasne

[Krokus]

- Przepraszam pana, gdzie jest ulica Długa(?) – zapytała.
- Czy lubi pani poezję ? – odpowiedział pytaniem.
- Romeo i Julia istnieją tylko w kinie i teatrze – stwierdziła z lekką nutą ironii.
- A ja myślałem, że spotykają się na Długiej. Siadają w letnich ogródkach i rozmawiają o niesamowitych doznaniach, kiedy patrzą sobie w oczy, a pod stolikiem w tajemnicy przed całym światem, spotykają się ich dłonie. (coś tu nie gra po 1.przecinku)
- Kim pan jest, że wierzy w takie bzdury? – Spojrzała na niego(,) robiąc kwaśną minę.
- Inżynierem od pomp odwadniających – odpowiedział(,) nie mogąc (nie odrywając) oderwać od niej wzroku.
- A ja młodą, dobrze zapowiadającą się poetką – oznajmiła i poszła dumnym krokiem, zupełnie nie w tą stronę.
Chwile potem niebo pochmurniało, zerwał się gwałtowny wiatr i zaczęło lać.
Efekt zmiany klimatu, związany z nadmiernym przegrzaniem.

Mam nadzieję, że się nie pogniewasz za ingerencję w ten dialog.
Różnica pokoleń, czy bardziej charakteru?

Hm... trudno powiedzieć. Dialog inspirowany filmem "Do widzienia do jutra".

[eka]

Romantyzm inżyniera (ścisłowca) zderzany z chłodnym praktycyzmem... poetki : )
Do widzenia? Nie, żegnaj.

[Krokus]

Romantyzm inżyniera (ścisłowca) zderzany z chłodnym praktycyzmem... poetki : )
Do widzenia? Nie, żegnaj.

Nie , to taka moja fantazja. W filmie jest trochę inaczej.

[eka]

Będę musiała zerknąć