Między kroplami

[abandon]

Odkąd stała się pogodą w strugach deszczu,
zawsze miała dla mnie oczy uśmiechnięte;
jakby w filmie z parasolem szła pod rękę,
a gwar ulic był taperem w błogi wieczór.

Roztańczonym krokiem omijając krople –
zbędne słowa zaplatała między wiersze,
w których miłość uginając czasoprzestrzeń,
chciała za nas decydować, kto dziś zmoknie.

Uwierzyłem – nic nie zdarza się przypadkiem:
palec boży, przeznaczenie, uśmiech losu.
Próbowałem na tę chwilę znaleźć sposób,
zanim jutro łutu szczęścia nam zabraknie.

Rzeczywistość jednak snuła własne plany,
jak cyrograf zapisane krwią na skórze,
każąc wyzbyć się zawczasu resztek złudzeń,
ułożyła z naszych uczuć stos ofiarny.

Do tej pory przed oczami mam dziewczynę,
która dla mnie zaklinała krople deszczu.
Cofam zegar, usiłując zmienić przeszłość,
żeby nie stać się aktorem w niemym filmie.

[eka]

jak cyrograf zapisane krwią na skórze,
każąc wyzbyć się zawczasu resztek złudzeń,

Ciekawe jak?
Zawsze mnie intryguje rodzaj takiego nakazu...

Gdyby nie finał, byłaby beztroska deszczowa piosenka

[abandon]

To już trzeba by przeczytać cyrograf;)

Zwrot akcji, no nie? Nawet tragiczna powódź zaczyna się od beztroski strumyczka. A peel ratuje się jak może. Wspomnienia toż jak dziurawa szalupa ratunkowa przy dźwiękach deszczowej piosenki;)

[eka]

Z tzw, Rzeczywistością cyrografu się nie podpisuje, rzeczy nie są tego warte : )

[Leon Gutner]

Bardziej podoba mi się początek niż końcówka ale całość przyswoiłem łagodnie i wyśmienicie.
Lubię taką formę wpisaną w podobne klimaty.

Przyjemność . Z uszanowaniem L.G.

[abandon]

Dzięki Leo.
Smaczniejsze kąski lepiej się wchłania;)

[abandon]

Z tzw, Rzeczywistością cyrografu się nie podpisuje, rzeczy nie są tego warte : )

Proszę mi tu nie filozofować na tle diabelskiej miłości;)

[eka]

A co mogę, by nie urazić? : )

[abandon]

Zabrzmiało jak urazić majestat króla;) A jam ci raczej paź królowej;)

[eka]

A no i wszystko jasne... te motyle są tak delikatne, kruche, piękne... : )