czas gość(c)a

[mirek13]

perłopław ciebie podarował
ot tak
maleńkie ziarnko piasku
straciłem wszystkie zbędne słowa
w starych księżycach
srebrnych brzasków

wysupłał perłę tylko dla mnie
w mlecznym wytworze czasu biedy
niebieski zegar cykał grzech
i bił godziny do spowiedzi

znaczyłaś ścieżki pośród tkanek
a pory skóry bzem tryskały
cicho już miła
to szał planet

krwią dziś plamisz
na szlakach komet
zdruzgotanych

oddałaś cud dostałaś piołun
nie mów że gorzko jest w tym niebie
usiądźmy znowu dziś do stołu
pozwólmy sobie już zardzewieć

więc usychajmy
niech się stanie
w gasnącym blasku
gdzieś nad ranem

amen

[Leon Gutner]

Przyjemne czytanie mimo iż nie jest to moja ulubiona konwencja tematyczna.
Całość brzmi jak świetny tekst na balladę wyśpiewaną przez barda na gitarze.
Wyjątkowo spodobał mi się w tym miejscu :

oddałaś cud dostałaś piołun
nie mów że gorzko jest w tym niebie
usiądźmy znowu dziś do stołu
pozwólmy sobie już zardzewieć

Z uszanowaniem L.G.

[mirek13]

No wiesz, że ja poszarpię, pokombinuję z rytmem i rymem i ogólnie zrobię sieczkę z klasycznej budowy
Takich dwoje dziadków, gdzie jemu się przypomniał ich pierwszy raz.

[eka]

Rytm the best, taki Mirkowy, przyzwyczaiłeś : )

Ładne. Gość - perłopław, ale i ziarenko piasku, na końcu perła - ukochana. Piękna perła z rany perłopława. Dodatkowe znaczenie, być może niezamierzone. Ból i remedium - miłość w czasie, tu bardzo dojrzałym. Ożeż, co ja tu kombinuję : )

Tytuł... no nie, Mirek, sorry.

Bo czas gość(c)a można odczytywać tylko w jeden sposób- czas gośćca. Czyli czas choroby, na która można zapaść już w młodym wieku.
Natomiast sugerowany: czas gościa wymaga odstąpienia od zmiękczania spółgłoski c, braku kreseczki nad c.
Ale może jeszcze coś innego miałeś na myśli, a ja nie widzę?

A wiersz bardzo mi leży, bo taka wielka ta ich miłość, ten szał planet i w ogóle rozumienie, że takie uczucie zawsze jest z bólem powiązane.

Aha.
W ostatniej zwrotce drugi wers jest tożsamy z ostatnim, podkreślenie ważności usychania... no wiesz co ?!

[mirek13]

Ewa, tytuł taki, bo to o starzejącej się parze (stąd zardzewieć).
On przy tej okazji wspomina ich pierwszy raz (ta krew).
A co do tożsamości wersów... hmmm, nie widzu

[eka]

tytuł taki, bo to o starzejącej się parze

Wiem, Mirek. Gościec - symptomatyczna choroba starości. Czepiłam się literki w nawiasie, a ściśle rzecz ujmując błędu w drugim czytaniu tytułu jako: czas gościa. Tu chcąc nie chcąc powstaje wersja: czas gośća po wyeliminowaniu literki w nawiasie.
Hm, chyba że trzeba czytać: czas gość.
?

niech się stanie

i

amen

oznacza to samo.

[mirek13]

No fakt. Znaczy to samo.
Z tym tytułem to gra słów.
Gość to gościec.

[eka]

Jasne, ja tylko w związku z zapisem mam anse, ale nic to. W zasadzie nie cierpię tego nadpisywania w nawiasach, stąd zapewne drążenie tytułowych literek.

Wiersz bardzo udany, stwierdzam po kolejnym czytaniu.
Masz dar!

[tabakiera]

Popłynąłeś i rytmem, i rymem, i treścią.
Radości o poranku to tu nie ma, raczej smutek podwieczorny.

[mirek13]

Czasami mam wrażenie, że z pływania uczyniłem sobie niechcąco styl życia.
I to w sytuacji, kiedy słabo pływam