muzyka z wieczora

[skaranie boskie]

Muzyka z wieczora

Kiedy wieczór zimowy zbierze iskry z nieba,
w chmurny worek spakuje, na targu je sprzeda;
kiedy niebo sczernieje w każdym zakamarku,
zapomniawszy stron świata, utonie w letargu,
przykrywając ciemnością przemarzniętą ziemię,
wtedy nowe teatrum wyskoczy na scenę.

Zanim snem się wyciszy aż po nowe rano,
pierwej każe wysłuchać i forte i piano;
wnet się nutki nieśmiałe przeistoczą w czary
i usłyszysz jak dźwięcznie gra instrument stary.
Na początek zanuci ściszonym akordem,
by po chwili powrócić mocnym mezzoforte
i straciwszy z pamięci, że już środek nocy,
zwoli snom niespokojnym na manowce zboczyć.

Tam przysiadła na chwilę zasłuchana sowa...

Noc już niczym nie zechce melodii krępować.
Obijając o chmury natchnione tonacje,
z utęsknieniem popatrzy na milczące gracje
poderwane do tańca szalonym nokturnem
niczym szarża, co dźwięki pragnie zdobyć szturmem.

W tej melodii świat cały gotów się zatracić,
nim jej nuty nabiorą całkiem nowych znaczeń –
rozsypane po ziemi, aż po marzeń krańce,
będą dniu wstającemu drogę grodzić szańcem –
tak, by nigdy nie nadszedł, nie przerwał natchnienia,
co rozmyje ten nokturn wśród światła i cienia.



skaranie boskie


Parma (IT)
27 luty 2020

[Leon Gutner]

Trza ci pisać i mówić - mistrzu!
Mistrzu trzynastozgłoskowców - a jakże.
Bajecznie zadbałeś o formę, treść, i zrobiłeś mi tym wierszem przyjemny wieczór.
Jak to dobrze że jeszcze ktoś tak pisze . I że jeszcze ktoś umie dobrze tak pisać.

Z uznaniem L.G.

[bonkreta]

Ale ładnie
Potrafi Autor wyczarować klimat.
Z przyjemnością popłynęłam wersami.

[skaranie boskie]

A wiecie co? Lubię być chwalony. To mi daje większego kopa, niż krytyka.
Niedawno słuchałem wykładu pewnego buddyjskiego nauczyciela, który właśnie podkreślał ogromną wartość pochwał. Coś w tym chyba jest.
Dziękuję Wam, Bonkreto i Leonie. Fajnie mieć takich czytelników.

[Lucile]

Wysmakowany trzynastozgłoskowiec z regularną średniówką. Czytanie tak swobodnie płynących, niewymuszonych fraz to doprawdy czysta przyjemność. Jak dobrze, że wracasz i raczysz nas takimi wierszami.
I ta sowa pośrodku, no no - ambiwalentny symbol. W zależności na jaki kraj, jaką kulturę i jaką epokę się powołać. Uosobienie mądrości, ale także złych, ciemnych mocy, a nawet wróżba nieszczęść i śmierci.

Jednak... gdybym była na jej miejscu, pohukiwałabym ukontentowana muzyką tych wersów.

Zasłużyłeś, stawiam

[skaranie boskie]

Lucile, to było na twoje wyraźne życzenie. Wszak domagałaś się pod "muzyką z rana" innych pór dnia, a nawet nocy...
Rozumiem, że właśnie tego dotyczą podziękowania...

[Lucile]

Lucile, to było na twoje wyraźne życzenie.

Wdzięczna jestem niesłychanie - melodyjnie płynące strofy poety skierowane do mnie

[tabakiera]

No, melodyjnie i urokliwie, nie powiem.
A i cień nostalgii się wkradł.

[skaranie boskie]

Znowu mnie chwalą - jak ja to uwielbiam
Dziękuję pięknie.

[Lucile]

https://www.youtube.com/watch?v=m9DZ4OQI6XM