Kol bak

[Leon Gutner]

Po północy nagle będziesz
i nad miastem i na mieście
mrok miraże tkają szczęście
widzisz jakby dziwnie względniej

po północy śpią chodniki
nie spotykasz siebie z nikim
cicho bokiem ktoś przemyka
zwłaszcza tam gdzie brak chodnika

po północy ból jest inny
gdy uparcie szukasz winnych
nie jest z tobą ale w tobie
wylewając coś spod powiek

po północy jest inaczej
wiedzieć
coraz mniej ma znaczeń
nastrój studzą cierpkie myśli
nie śpisz a więc nic nie przyśnisz

noc dzień północ jak rutyna
pomyśl
dobrze jest zaczynać
gorzej jeśli gdy dzień rusza
znów się trzeba do słów zmuszać

do północy
bo tuż po niej
nowe ślady noszą skronie
to co było nigdy potem
już nie wzywa

można odejść

[nienażarty]

po północy topisz smutki
często z kiepskim wręcz wynikiem
no bo życie jest nieludzkie
lewitujesz nad chodnikiem

po północy świat się buja
płyną drzewa oraz domy
po kafelkach stąpasz równo
bo ci wstyd żeś nawalony

po północy bywa różnie
własny domek życie słodzi
to po ciemku w łóżku legniesz
obok ona - nie dogodzisz

suchość w gardle w kuchni żona
chyba wiersze twe czytała
w łóżku - pytasz ciut zdumiony
- dziś mamusia przyjechała

[Leon Gutner]

Głodnemu to zawsze chleb na myśli
Ale przecież można i tak.
Fajna wariacja

Z ukłonami L.G.