Podróż do miasta P

[skaranie boskie]

Podróż do miasta P


Pośród światów, daleko, gdzie wzrok nie dosięga
stoi góra ogromna – szukać jej mitręga
daremna i trud zbędny; nie dojrzysz tej góry,
choćbyś oczy wypatrzył i wzniósł się nad chmury.

Pośród światów, daleko, gdzie nikną miraże,
gdzie się czasem zaledwie, chmurny cień pokaże;
nosi mnie wieczorami poświata księżyca -
onieśmiela, tumani, czasem zaś zachwyca.

W kręgu stu krajobrazów, na odległość okna -
stoi między chmurami stara, smutna sosna.
Swoich nocy dożywa w szare dżdżyste ranki,
wspomnieniami uniesień radosnej kochanki.

Indziej róża jesienna, oblawszy się pąsem,
obiecuje pokazać doznania gorące
i na postrach śmiałkowi swe kolce wystawia.
Ten od zawsze wie swoje – wszak ci to zabawa!

W taką podróż wyruszam swym odwiecznym szlakiem,
by odwiedzić wspomnienia porośnięte lasem.

Dziś, gdy wszystkie uśpione, jak wioski jesienią,
miasto P mnie zaprasza, w podróż niecodzienną…



skaranie boskie

Remagen (DE)
14 wrzwsień 2020

[Leon Gutner]

Leon znów pośród światów dzięki wersom Małpy.
Wersy to bliskie mi bardziej romantyczne niż to u skarania bywa.
Przyjemność zatem.

Z uszanowaniem L.G.

[Lucile]

Dziw nad dziwy i boskie skaranie - skaranie boskie w romantycznej odsłonie.
Przecież to jesień idzie - nie wiosna.

A i tak z przyjemnością popłynęłam łagodnie nostalgicznymi wersami.

I tylko szkoda, że miasto P mi nie po drodze.

[skaranie boskie]

I tylko szkoda, że miasto P mi nie po drodze.

Miałem tak samo przy mieście W...
Dzięki wam, dobrzy ludzie za wsparcie. Dawno już nie próbowałem sił w rymowaniu wersów. Może to jakiś kaprys pani weny tylko?
A może, a zresztą kto wie...

Leonie, Lucile -

[Lucile]

Miałem tak samo przy mieście W...

[Lucile]

Tym razem ja zapraszam... do mojego płota

viewtopic.php?f=127&p=18022#p18022