Ballada na powitanie i pożegnanie

[Leon Gutner]

" .. łączy nas wiele spraw. Jeszcze więcej, dzieli."


Milczenie jak odpowiedź
już wszystko powiedziało
żelazna ciężkość powiek
przywita noc na stałe

a w innym lepszym świecie
którego wcale nie ma
cudownie będzie przecież
lecz to już inny temat

a teraz między nami
los jakby coś pozmieniał
nieznacznie w oczach łzawi

dzień dobry
do widzenia

odpuszcza kiedy pragnie
odpycha jeśli szydzi
i popatrz tak jest zawsze
niczego nikt nie widzi

a gdzieś w połowie drogi
rozdroża zawsze pewne
jak mrok cierpliwej nocy
i cisza co wie lepiej

to teraz między nami
niczego już nie zmienia
nieznacznie w oczach krwawi

dzień dobry
do widzenia

przestaję myśleć mówić
i zbieram się by zasnąć
kto za nas powiedz zgubi
bezsilną niemoc czarną

wiedziałem że tam ruszysz
nie będziesz dłużej obok
a krzyk zmęczonych kruszyn
nie zbudzi już nikogo

to takie pewne przecież
zmieniłaś nasze brzmienia
mniej boli
lecz wciąż krzyczy

dzień dobry
do widzenia

[skaranie boskie]

To zapewne jakaś forma, której małpa, jako w poezji niekumata, zwyczajnie nie zna, a co za tym idzie - nie powinna się o niej wypowiadać. Tak się jednak składa, że wyżej wspomniana wredna jest i basta! W swojej więc wredocie pokusi się o ocenę i będzie w niej wyjątkowo surowa. Co ja mówię, surowa! Będzie nieokiełznana i pozwoli sobie na miażdżącą krytykę, ot, co!
Ad rem więc.
Zacznę od plusów dodatnich, bo jest ich w wierszu sporo, a mianowicie są zauważalnie powtórzenia celowe, mające na prawdopodobnym celu swój cel.
I rymy są bardzo fajowskie, co małpie, jako rymowanej escetce, pozwoliły dobrnąć do końca, z poczuciem pewnej nienasyconej sytości. Jest też rytm, który powoduje, że czyta się rytmicznie, co zapewne potrafią dostrzec tylko najwytrawniejsi krytycy...
A co do plusów ujemnych?
Mam tylko jeden, choć - jak to zwykle w sprawach nieziemskich, do których poezję bez pardonu zaliczam, bywa - plusy ujemne lubią występować w trzech, a nawet w czterech osobach. Oto one:

a w innym lepszym świecie

a teraz między nami

a gdzieś w połowie drogi

a krzyk zmęczonych kruszyn

A ja to już więcej żadnych plusów nie widzę. O wszystkich napisałem najrzetelniejszą prawdę, za którą serdecznie żałuję i poprawić się postanawiam.
Leonie -

[Leon Gutner]

Puk puk puk - idź i nie grzesz więcej Małpiszonie . Chyba że czerwonym.
Leo przyjmuje twoje plusy i minusy z radością że się w ogóle na nich zatrzymałeś.

Z podziękowaniem L.G.

[bonkreta]

Gdyby wiersz nie był podpisany i tak wiedziałabym, że Leonowy.
Metrum, nuty melancholii, nostalgii i smuteczku...

[Leon Gutner]

Jestem wdzięczny ci Boni za tą tę wiedzę

Z podziękowaniem L.G.