Little secret

[Leon Gutner]

Niewiele jest większych samotności niż ta, którą odczuwa człowiek porzucony.


Umiałaś we mnie zdobyć wszystko
wzruszeniem rzęsy palca śladem
odkryłem taką oczywistość
kolorowała to co blade
i zawsze całkiem od niechcenia
nas zamykałaś w swoich drżeniach

ty potrafiłaś bez wahania
na cząstki każdy stan zamienić
w wierszach i wszystkich innych zdaniach
rozjaśnić mroki wszelkich cieni
biegłem za tobą niemal w ciemno
i mogłaś liczyć na wzajemność

a kiedy tylko tego chciałaś
to zamieniałem się w poetę
od ręki i bez większych starań
z przystankiem między ud sekretem
zwiedzałem twoje miejsca takie
czyniąc to z wyjątkowym smakiem

jeżeli nagle zapragnęłaś
byłem gotowy każdej nocy
topić się w tobie jeszcze bardziej
zanim poranek mnie nie spłoszył
mówiłaś weź mnie bez pytania
siebie całego też nie wzbraniaj

do dzisiaj nie wiesz tylko o tym
że to co przecież najcenniejsze
nie kryje się w zaletach nocy
nie jest spisane żadnym wierszem
oto sekretów sedno małych
aby się nigdy nie spełniały

nasze już wszystkie są spełnione
dlatego martwe i skończone

[EdwardSkwarcan]

Nie mogę uwierzyć Leo, że taki piękny, wspomnieniowy erotyk pogrzebany dwoma wersami i pośrednio kilkoma wcześniejszymi.

Ma swój urok
Brawo

[Leon Gutner]

Dziękuję Edzie za czytanie i urok .

Z uszanowaniem L.G.

[Lucile]

Leonie,
odczytuję jako suplement do wierszy z cyklu "Niemiłość".
Widzę pasję, namietność ujętą w świetne, harmonijne zrytmizowanie, takie interwałowe pulsowanie miłości - niemiłości.

nasze już wszystkie są spełnione
dlatego martwe i skończone

Ale czy na pewno martwe?
Skończone nie jest równoznaczne z martwym (nieprawdaż?)
Tak to - mimo wszystko - odbieram.

Pozdrawiam
L

[Leon Gutner]

Nie Lu - to nie suplement do tego cyklu . Chociaż może tak to brzmieć .
Resztę rozważań i twój odbiór przyjmuję z radością .

Z podziękowaniem L.G.