GPS

[eka]

– po co zawróciłeś – zapytał Głos – wpisano wam kierunek i ląd

– to głupek – odezwało się Potężniejsze od każdego końca
i początku Systemu

nie żałowali człowieczka gdy sechł na lichej tratwie
z pragnienia miłości jaśniejszej od swojej

i tak marł marł na słonych pastwiskach
(nawigacja wśród fal praoceanu każdego zawodzi) aż umarł

wśród ludzi

[Agnieszka R.]

Bardzo mocno walnęłaś na koniec, tylko to "marł" - ? jaki to język?:) może konał, umierał?

[zimny grog]

– po co zawróciłeś – zapytał Głos – wpisano wam kierunek i ląd

pierwszy objaw wolnej woli, jest to zarazem pierwszy bunt przeciw regułom. dalej pójdzie już masowo.

– to głupek – odezwało się Potężniejsze od każdego końca
i początku Systemu

jest i reakcja siły stwórczej, nazwanie wprost maleńkości i ograniczonej wiedzy stworzenia. jednakowoż jest uszanowanie podjętej przez istotę próby pójścia po swojemu przez niepoznane rejony.

nie żałowali człowieczka gdy sechł na lichej tratwie
z pragnienia miłości jaśniejszej od swojej

odtąd jest panem własnych decyzji. zdany na erzac miłości, zawsze w ostatecznym rozrachunku poczuje jej nie pełnię. miłość absolutna nie może tu zaistnieć. czym bardziej szukał prawdziwej miłości, zbliżał się w krąg jej oddziaływania tym gęściej otaczały go azymuty skażone większym, lub tylko leciutkim fałszem.

i tak marł marł na słonych pastwiskach
(nawigacja wśród fal praoceanu każdego zawodzi) aż umarł

łatwo w tym gąszczu wzburzonych fal życiowych przeoczyć rzucone koło ratunkowe, ten jedyny prawdziwy dżipies. raz będzie ono na grzbiecie fali, dobrze widoczne, to znowu zapadnie się w głęboką bruzdę. czy buntownik skorzysta? zapewne kiedy zrozumie głębię wolności która jest przestrzenią bez kresu, zimnym obszarem bez uczuć będzie ze wszystkich sił uchwycić choćby linkę tegoż koła.

wśród ludzi

w oceanie ludzkim tak na prawdę każdy umiera w samotności. wszelki bunt staje się złudzeniem.

tak misie Ewo pofilozofowało przy Twoim wierszu. nawet jeżeli całkiem kulą w płot to i tak warto było.

pozdrawiam serdeczno.

[eka]

tylko to "marł" - ? jaki to język?:) może konał, umierał?

Od prasłowiańskiego merti (rdzeń:mer- śmierć)
Rzeczownik - marcie.
Czasownik (nieprzechodni, niedokonany) - mrzeć.
Fakt, rzadko używany.

Dzięki za lekturę i opinię, TD:)

__________
Zimny Grogu, zawsze najbardziej czekam na interpretację tekstu. I niesamowity prezent od Ciebie.
Zaskoczona jestem oceną Dżipiesu, ale, przyznaję, bardzo mi ona pomogła:)
Serdecznie dziękuję za ten wnikliwy 'rozbiór'.

[Jana]

.

[eka]

A System?

Odnośnie puenty - nie, jeżeli się słucha swojej intuicji.

Naprawdę?:) Umieramy wśród Bogów. Kto wie, może intuicja nie zawodzi.

dodam, że Bogini Mara - „ mar” jest w każdym markecie i już wiadomo co tam sprzedają do jedzenia.

: ) Coś w tym jest, wolę (od zawsze) sklepiki.

__________
Bardzo dziękuję, Jano.

[biegnąca po fali]

Pomarudzę nad tytułem. Zbyt oczywisty jak na TAKI wiersz. Swoją drogą świetna forma. I wiersza i Autorki;)

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry pomysł i świetne wykonanie.

Pozdrawiam.

[tetu]

Ja nie będę marudzić nad tytułem. Jest ok.
GPS - Głos, Potężniejsze, System.
Kto wie, może Ekosystem, którego jesteśmy częścią.
Myślę, że to składa się na tytuł.
Bardzo sprytnie Ewo.
Po przeczytaniu nasuwa się wiele refleksji.
Jedną z nich jest (nie)wiara. Bóg - człowiek. Poszukiwania.
Drugą, ukierunkowanie człowieka, czyli taka "nawigacja" - wytyczne, wskazywanie ścieżek którymi można podążać. Szukanie swojego miejsca na Ziemi. I tu jawi się kwestia wyborów, wahania, rozterki itd. Zdarza się, że nie umiemy wybrać i wtedy niejednokrotnie się izolujemy, wycofujemy nie dopuszczając do siebie drugiego człowieka. Choć prawdę mówiąc paradoks polega na tym, że skazując się na samotność (a często tak jest) usychając w samotności owego wyboru dokonaliśmy.
Trzecią kwestią jest niedostrzeganie człowieka przez człowieka. Pozostawienie go samemu sobie na tej lichej tratwie i słonych pastwiskach, a przecież potrzebna jest bratnia dusza.
Następnie

odezwało się Potężniejsze od każdego końca
i początku Systemu

i tu można się zastanowić idąc w kierunku bardziej filozoficznym czym jest początek i koniec? czy w ogóle istnieją?
Skojarzyło mi się też z Tetydą - praoceanem, to stamtąd wzięło się życie na Ziemi. Powstały lądy i kierunki, a w tym wszystkim my, ludzie.
Zatrzymał mnie Twój wiersz Eko, pozdrawiam.

[eka]

Pomarudzę nad tytułem. Zbyt oczywisty jak na TAKI wiersz. Swoją drogą świetna forma. I wiersza i Autorki;)

Wiesz, gdy ten tytuł jest, wydaje się być oczywistym:)
Ale pomyślę, dzięki.

__________
Naprawdę, Marcinie?
Cieszę się, pozdrawiam:)

_____________
Tetu, to raczej ucieczka bohatera od ekosystemu.
Z konsekwencjami, które w Twojej interpretacji się pojawiły.
Ogromnie jestem Ci wdzięczna za poświęcony czas i podzielenie się odczytem.
Pozdrawiam.