igostan

[biegnąca po fali]

często to nie deszcz a noc
skapuje do podstawionej pod dach wanienki
czasem potrafię to wytłumaczyć
cudze sny i nów uczepiony gałęzi
ciąży bo wszystko ciąży
nawet dłoń w kieszeni
jej ciepło wyczuwalne przez cienki materiał

ręce obcych są niebezpieczne
śliskie jak poręcze nie potrafią mnie utrzymać
dłużej niż do upadku

to konsekwencje
wcześniejszych wcieleń może stania z boku
wyraźniej widać że promieniowanie szkodzi
nie bardziej niż miłość
wymyślona bo wszystko jest wymyślone
ta noc i wiersz
latarnie od których lubię się zapalać
i nieść ten ogień aż do drzwi
nigdy do wewnątrz

zamiast światła lustra
ustawione naprzeciw siebie niby kochankowie
stworzeni po to by odbijać półmrok

[Marcin Sztelak]

Dobry, nocny liryk, chociaż zakończyłbym wcześniej, na wiersz, z dodatkiem ten, a może nawet uogólnieniem każdy...

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Dobry, nocny liryk, chociaż zakończyłbym wcześniej, na wiersz, z dodatkiem ten, a może nawet uogólnieniem każdy...

Pozdrawiam.

Hmm...
Dziękuję, Marcinie.
Do przemyślenia.

[Jana]

.

[eka]

często to nie deszcz a noc
skapuje do podstawionej pod dach wanienki
czasem potrafię to wytłumaczyć
cudze sny i nów uczepiony gałęzi
ciąży bo wszystko ciąży
nawet dłoń w kieszeni
jej ciepło wyczuwalne przez cienki materiał

ręce obcych są niebezpieczne
śliskie jak poręcze nie potrafią mnie utrzymać
dłużej niż do upadku

to konsekwencje
wcześniejszych wcieleń może stania z boku
wyraźniej widać że promieniowanie szkodzi
nie bardziej niż miłość
wymyślona bo wszystko jest wymyślone
ta noc i wiersz
latarnie od których lubię się zapalać
i nieść ten ogień aż do drzwi
nigdy do wewnątrz

zamiast światła lustra
ustawione naprzeciw siebie niby kochankowie
stworzeni po to by odbijać półmrok

Noc kapiąca z dachu do podstawionej wanienki... ale obraz! Brawo!
Ale w tej opcji:

noc
skapuje do podstawionej pod dach wanienki

dach musi być blisko wanienki, czyli taki mocno spadzisty, góralski... no bo jak inaczej podstawić wanienkę wysoko pod dachem?

Ograniczyłabym ilość podkreślonych zaimków.
Tytuł - przemyśl jeszcze, proszę.

Świetna, obrazowa metafora z zapalaniem się od latarni i niesieniem ognia tylko do drzwi.
Ciekawie wykorzystane lustra, jako odbijający nawzajem w sobie półmrok kochankowie.

Depresyjny, klimatyczny, obrazowy, ciekawy monolog Igi, Mam jego swoją wizję. Ale nie chce ingerować.

[biegnąca po fali]

Jano - dziękuję.

Ewo - a ingeruj se. Zawszem ciekawaTwojej wizji.


Po kawusi:)

[lczerwosz]

często to nie deszcz a noc
skapuje do podstawionej pod dach wanienki
czasem potrafię to wytłumaczyć
cudze sny i nów uczepiony gałęzi
ciąży bo wszystko ciążyjak wszystko
nawet dłoń w kieszeni
jej ciepło wyczuwalne przez cienki materiał

ręce obcych są niebezpieczne
śliskie jak poręcze a nie potrafią mnie utrzymać
na dłużej niż do upadku<--dwuznaczna śliskość ciepłych rąk w kieszeniach

upadek jest konsekwencją
wcześniejszego wcieleń może stania z boku <- nie jest tak źle, lepiej późno, niż wcale, to nie upadek jeśli traktować życiowo, ale bardzo dobre dla dramaturgii wiersza
wyraźniej widać że promieniowanie szkodzi <- trochę nie rozumiem, jakie promieniowanie, może poświata od księżyca
nie bardziej niż miłość
wymyślona bo wszystko jest wymyślone
ta noc i wiersz
latarnie od których lubię się zapalać
i nieść ten ogień nieść aż do drzwi
nigdy do wewnątrz <- bardzo ciekawie ujęta niechęć do wchodzenia w stałe związki, a może miłość w plenerze, to ostatnio modne w niektórych kręgach

zamiast światła są lustra
ustawione naprzeciw siebie niby kochankowie
stworzeni po to by odbijać półmrok

Głębokie wejście.

[eka]

to nie deszcz

a noc skapuje Idze do wanienki pod dachem
bywa że potrafię jej wytłumaczyć
cudze sny i nów uczepiony gałęzi
czemu ciąży
nawet dłoń w kieszeni
ciepło wyczuwalne przez cienki materiał

bo wszystko ciąży Igo
ręce obcych są niebezpieczne
śliskie jak poręcze nie potrafią utrzymać
dłużej niż do upadku
wcześniejszych wcieleń
stania z boku

stamtąd widać że promieniowanie szkodzi
nie bardziej niż miłość
wymyślona bo wszystko jest wymyślone
ta noc i wiersz
latarnie od których lubię się zapalać
i nieść ogień aż do drzwi
nigdy do wewnątrz

zamiast światła lustra
ustawione naprzeciw siebie niby kochankowie
stworzeni po to by odbijać półmrok

_______________________________
Chciałaś to... masz:)

[biegnąca po fali]

Leszku - dziękuję za Twój wysiłek. Obiecuję przyjrzeć się sugestiom:)

Ewo - mega i odlot! Bardzo Ci dziękuję:)

[Alek Osiński]

często to nie deszcz a noc
skapuje do podstawionej pod dach wanienki
czasem potrafię to wytłumaczyć
cudze sny i nów uczepiony gałęzi

konsekwencje wcześniejszych wcieleń
może stania z boku
wyraźnie widać że promieniowanie szkodzi
nie bardziej niż miłość
wymyślona bo wszystko jest wymyślone
ta noc i wiersz
latarnie od których lubię się zapalać

zamiast światła lustra
ustawione naprzeciw siebie niby kochankowie
stworzeni po to by odbijać półmrok

Żem se pozwolił wybrać, Ewo, jak dla mnie kluczowe
frazy wiersza. W tym kształcie czytam z dużą przyjemnością