Lepiej być przyczyną czy skutkiem?

[jaguar]

Pierwszy raz powiem o czymś
co dawno dawno temu
za górami za lasami (poważnie! za Skalistymi, niedaleko Sacramento)
zaczęło przysłaniać mi pole widzenia
coś co przypominało plamę
przed oczami gęsta maź
która mogłaby wyglądać jak dzieło sztuki
kogoś mylącego talent z kliniczną depresją

opowiem o tym że patrzenie w nią niepokoiło
bo karmiła się bezsennością
wtedy światło wypierane przez
ostatnią katastrofę i kilka niedawnych wstrząsów
chlipało cicho

w rytm pogrzebowej muzyki
mój Boże
jakie to nienaturalne widzieć dźwięki
przesuwanego krzesła w pustym kościele
postawione między mną a Chrystusem

rozsiadła się w nim wygdnie milcząca postać
i gdy nabrała pewności
robiło się cholernie (nie wiem jak podwoić emfazę bo emocje
zabijają lirykę) niebezpiecznie

taka dyktaturka czasu i miejsca
poddańczo wylewane
z brzegów rzeki
e tam! mażę się/marzę o i tyle
między kroplami zamyślam się nad talentem artysty

[eka]

widzieć dźwięki
przesuwanego krzesła w pustym kościele

Super obrazo-dźwięk!
Wiersz do smakowania, wolnego czytania, oswajania się z narracją.
Talent to podstawa. Wtedy rodzi się rezonans, wpływy, pływy dyktaturki.

[jaguar]

Umiesz czuć poezję, eko i nie mówie tu tylko o swoim wierszu. Fajne odczucie, gdy ktoś potrafi odebrać to, co chce się przekazać. Taka ładna synchronizacja. Dziękuję bardzo za słowo.