kamikadze

[mirek13]

ostatnia filiżanka sake
i już
mam kosmos cesarza
i myśli takie...
w rozmazach bushido


może kiedyś się wyda
że napisałem list do matki
kocham cię mamo
i umieram
tak trzeba

trzeba synu
śmierć jest odpowiedzią wrogom
że nie mogą
umieraj

nie trafiłem mamo
jestem plamą na oceanie
nietrwaniem
niczym w tym poplątaniu nieba
tak trzeba?

i myśli dziwne takie
po filiżance sake

umieram

[bronmus45]

Twój tekst zawiera w sobie niepokojącą nutę, nie dla każdego uchwytną. Przeznaczony zapewne dla "wyrobionych" już znawców poezji, a przecież nie wszyscy nimi są. Ja sam - zapewne z uwagi na swój wiek, jak i zamiłowanie do łatwiejszych form - wybieram zdecydowanie wiersze rymowane. Nie oznacza to jednak, że nie pochylam się z szacunkiem nad wolnymi / białymi, które w jakiś sposób potrafią do mnie przemówić. Jak ten tutaj Twój.
Pozdrawiam.

[mirek13]

W zasadzie też jest rymowany, ale się w "klasycznych" nie mieści.
Dzięx.

[biegnąca po fali]

No... szarpneło mną. I to solidnie. Najbardziej fragmenty z listu do matki i Jej odpowiedź. To pogodzenie się z nieuniknionym i odniesienie do wrogów. Odwieczne zdumienie, że tak mało znaczymy wobec ogromu jakim jest Bóg/świat czy z czym tam mamy problem.

[mirek13]

Podziękować.

[eka]

Od zawsze mam awersję do tej kultury. Japońskiej. Zimna, zdyscyplinowana i wyrafinowana. Z kultem władzy, ściśle przestrzeganą hierarchią i nieliczącą się jednostką. Roboty.
A Ty, Miras, dostrzegasz tu sens.
Kamikadze, żołnierz - pionek. Część biologiczna maszyny - bomby. Wielki cel? Skądże. Zniszczenie jednego z tysiąca obiektów wroga.

Tak więc nietrafienie, obojętnie z jakiego powodu (nawet strachu) lepsze, bo pozwala na upodmiotowienie. To większy sens niż bycie trybikiem.

Emocje w wierszu silne, to na plus.
Charakterystyczna dla Ciebie wersyfikacja też spełniła swą rolę.
Dobry wiersz.

[mirek13]

My ich po prostu nie rozumiemy. To zupełnie inna mentalność, czy kultura.
Klasyczna, psychologiczna autarkia,
Nie próbuję ich zrozumieć jako europejczyk.
Obejrzełem film dokumentalny, gdzie ujawniono listy kamikadze do rodzin.
I powiązani zależnościami kulturowymi i historycznymi z własnym krajem i cesarzem, okazali się takimi samymi ludźmi, jak my.
A poza tym, przecież zawsze sięgam taką metaforą historyczną do naszych czasów, losów i nas.
Czasami bardzo indywidualnych doświadczeń.
Bywaj

[eka]

Rozumienie mechanizmów władzy (obojętnie w jakiej dziedzinie życia) zupełnie wystarcza.

: ) Odczytałam jako metaforę, ale mogłam, prawda?

[mirek13]

Nio

[eka]

To sorry:)