krótki test na człowieczeństwo

[abandon]

.
założyłam dla ciebie najlepszą sukienkę
paski podkreślały figurę i zmarszczki
wyrastały z pustych oczu jak uczucie
między drutami płynęło z prądem

mówiłeś w niebieskich nam do pary
tylko dym kształtuje świadomość
odrodzimy się z popiołów na wietrze
razem łatwiej przyswajać horyzont

uwierzyłam że miłość jest ucieczką
w głąb siebie na chwilę na wieczność
płakałeś moje imię płonęło jak włosy
których nie było ci dane rozplatać
.

[eka]

Ciężki do udźwignięcia wiersz o najokrutniejszych miejscach jakie stworzył homo sapiens. A i tam rodziła się miłość.

[eka]

BDB liryk. Uderza mocno.

[abandon]

Jestem tylko opowiadaczem. To wiersz na podstawie prawdziwej historii, która mnie uderzyła niesamowitością, więc przekazuję dalej, jak łańcuszek św Antoniego. Miłość, potajemne spotkania, ucieczka z obozu, pojmanie, śmierć.
Ludzie ludziom.

Dzięki za podobanie.

[tabakiera]

Cóż mogę dodać?
Dziękuję za wiersz.

Trudny temat do udźwignięcia bez patosu, a tu udało się.

Szacun.

[abandon]

W takim razie dziękuję za czytanie.

Prawda, natłok emocji to prosta droga do patosu.
Wybrałem krętą;)

[Toyer]

Tyle w człowieku człowieczeństwa ile miłości - miłość wytwarza większą energię niż prąd - jest silniejsza niż elektrownia atomowa

[abandon]

Ciekawe jak porównałeś energię miłości do elektrowni atomowej. I jaka Ci wyszła różnica w dżulach;)

[Toyer]

Nie wiem ile dżuli wytwarza energia atomowa - ale miłość skalę przekracza Poddajesz mnie testowi?

[abandon]

A gdzież tam. Zastawiałem się tylko, bo o ile energię wyprodukowaną w elektrowni atomowej można wyliczyć, o tyle energię z miłości...