Współczesny psalm trzeci

[Toyer]

Błagam Cię Ojcze ojców
ocal sprawiedliwych
do Twego powrotu
ukarz pogardliwych

zasupłaj kłamstwa języki
nie pozwól ust otworzyć
w te prawdomówne włóż nici
tak by mogły się otworzyć

cisza wieczna dla złych
co głos podnoszą kłamliwy
wieczny głos dla prawych
ci czerwoni tamci zieloni

czerwień spłonie na proch
zieleń ocali wyrośnie trwa
z prochu bezmyślnie zmarłych
nie ulepi się potężna prawda

prawy urośnie
lewy zwiędnie
na wielkiej sośnie
idącej środkiem

Środek to wieczny Ty
na to co przeoczone
otwórz prawe oczy
zamknij te zalewione

lewości dość
niech nie plącze nóg
tylko prawość
jednym Bóg

Módl się bracie
oraz siostro
by iść w bucie
a nie boso

na bosaka się poparzysz
a musisz przeżyć
by szewc sprawiedliwy
Mógł nagość osądzić

Przed Nim jesteście nadzy
włóżcie tylko buty
a może wam przebaczy
brak ludzkiej skóry

ubierzcie się w człowieczeństwo
stworzone na Jego podobieństwo

[eka]

Najpierw trzeba tutaj przejść po rozżarzonych kamieniach... a potem osądzać.

[abandon]

Czytając takie prace, zawsze staram się znaleźć choćby nić porozumienia. Z autora pisaniem łączności nie mogę nawiązać. Nie będę tego utworu jak i innych rozbierał do rosołu - szkoda czasu. Zastanawiam się tylko, czy autor zadaje sobie pytanie, dla kogo te utwory są przeznaczone, co chciałby przekazać i jak pisać, żeby być wiarygodnym. A w ogóle czy autor czyta ze zrozumieniem, co pisze? Mam przeświadczenie, że to takie pisanie z buta - bez planu, ładu i składu. Powiedziałbym treść z ambony forma z konfesjonału. Napisałem wiele wierszy o tematyce wiary i wygląda to tak, jakbyśmy nie wierzyli w różnych bogów;)
Jeśli to coś pomoże, proszę przemyśleć moje wątpliwości.
Ku chwale poezji:)

[Toyer]

Tyle masz racji abandonie - że to było na szybko pisane - myśli idące z własnym prądem - Bóg jest jeden a nie wielu - więc jeśli wierzysz to wierzymy w Tego samego - Ja się z Bogiem pojednałem i jest mi z tym dobrze - mogę być nie zrozumiały ale to się ni liczy - liczy się sam fakt wiary

[abandon]

Żebyśmy się dobrze zrozumieli, nie mam nic przeciwko wierze, wręcz przeciwnie - podziwiam ludzi wierzących, chodź ich nie rozumiem. W takim razie wszystko przede mną;)
Jednak oddzieliłbym warstwę wiary od warstwy poezji. W końcu to portal literacki, nie kółko różańcowe. Wydaje mi się, że Bóg w swojej wielkości zasługiwałby na poezję ekstraordynaryjną i nie chodzi tu nawet o górnolotność użytego języka. Odwrotnie, jestem przekonany, że forma prostego przekazu z intymnością konfesjonału miałaby stukrotnie większą moc niż gromy rzucane z ambony.
Poezja przyjmie każdy temat, ważne jest to, jak go przedstawisz. Niech to będzie nowatorskie podejście np. z puntu widzenia zwierzęcia, które z zazdrością patrzy na ludzi, którzy mając duszę-radiostację, z łatwością mogą nawiązywać łączność ze swoim stwórcą.

Poza tym starasz się pisać wiersze rymowane. Znasz chociaż podstawowe zasady sylabizmu? akcentowania, podziału średniówkowego, które wpływają na rytmikę wiersza? Już nawet nie wspomnę o samych rymach.
Bez tego wszystkiego to tylko kolejna rymowanka.
Poza tym źle wstawiasz wierze. Tu jest akurat dział wierszy białych i wolnych - bezrymowych jakby co;)

Co do Boga. Sama wiara nie znaczy, że Bóg jest, znaczy tylko, że wierzymy, że jest, a to kolosalna różnica.

Napisz Wiersz według ogólnych wskazówek, a nuż dam się skusić i złapiesz parę punktów - przydadzą się jako okoliczność łagodząca na sądzie ostatecznym;)

[Toyer]

Pisałem już wcześniej wiersze religijne w innej formie - mogę odświeżyć specjalnie dla Ciebie - niektóre nie były tutaj komentowane - ja nawiązuję Łączność z Bogiem - ale trudno mi to wytłumaczyć racjonalnie - w każdym razie Bóg na moje życie oddziałuje - dosyć subtelnie - ale to widzę

[Toyer]

Co do rymów zasady znam ale o nich zapominam nie lubię liczyć sylab pisze na czuja - dla mnie nieważna jest rytmika a przekaz - dział też dla mnie nie ma znaczenia