Współczesny psalm drugi

[Toyer]

Oazo spokoju harmonii natchnie
uciekałem przed Twoim gniewem
gniewu już nie ma więc się nie chowam
wyznacz mi ścieżkę przez ludzkie pustynie

tam gdzie nawet piasek popłynie
pokarmem się stanie
lud pusty pustynią nakarmię
a na pragnienie morze wyleję

deszcz chlebowy z nieba spadnie
dla tych co głodni nie z ciała
pada pada padam
a naprzeciw zgięte kolana

klęczę niżej oni wyżej
gdy wstanę nie wstaną
broni na świecie tyle
Tyś najpotężniejszą bronią

lecz się nie boją
pociski ich straszą
takie co prochem
te Twoje bojaźnią

lecz strachu nie mają
bezmyślnie umierają
w niepokoju
bez świętego celu

cel jeden ich miliardy
ocaleją nieliczni
nie bojąc y się wiary
milczące czary mary

dla ofiary nie z ciała lecz z krwi
czerwone krwiste oczy
widzę przez dar proroczy
łzy w tych zastygłych

kapią z oczu wybaczysz?
różne winy bez przyczyny
najwięcej dla Prawdy znaczysz
tylko te łzy bez twarzy

jak diamenty czyste
oraz węgiel czarne
wszystkie w innym czasie
mają szanse być brylantem

Jubiler doskonały
zna biżuterię
człowiek kamień mały
zdobi ziemię

rzuć kamieniem o ziemię
co prochem się stanie
niech skruszy się nieprzyjaciel
a szlachetny pokojem

oszlifowanym
osiągnie cel
przeznaczony
a biel zawsze biel

[eka]

Masz może pod ręką Psalmy w tłumaczeniu Miłosza? Warto pisząc swoje, popatrzeć, porównać z pracą innych na tym poletku.
Doradzałabym prostotę, zero egzaltacji, pracę nad formą. No chyba, że piszesz dla siebie : )

[Toyer]

Dlatego są to też psalmy współczesne - czyli inne niż te dawne - czytam ostatnio psalmy starotestamentowe - ale nie patrzyłem kto jest ich tłumaczem - piszę po prostu pod własnym natchnieniem - nie są one tłumaczeniem

[eka]

wiem, chodziło mi o zbliżenie się do formy i przejrzystości prowadzenia tematu. Ale jak wolisz... nie moja sprawa.