Niepokoje

Wiadomość

Krystyna Morawska · #1 Post autor: **Krystyna Morawska** » 25 lut 2024, 23:42

Na strychu mieszka sowa płomykówka.
Bezszelestnie przenika od światła do mroku.
Rozgrzane pazury dają sygnał. Wiedzą,
że najtrudniejszą sztuką jest czekanie.

O świcie zakopie swoje skarby
i wyczyści pióra.

Tak wiele imion zanurza się w poddaszu.
Wszystkie są bliskie jak zapach ziół
gotowych do rozkwitu.

Odchodzi pamięć. Łagodnie spada
i powraca do mowy praojców.
W ciszy domu otwiera drogę -
prostuje korzenie.

Istnieją słowa, które nie znają śmierci.
Krążą, rozjaśniając okna. Nocą przychodzą
z ognistym mieczem.

Próbują coś powiedzieć.

Agnieszka R. · #2 Post autor: **Agnieszka R.** » 25 lut 2024, 23:58

Bardzo ładny:)

#3 Post autor: **eka** » 01 mar 2024, 17:12

Dawno nie czytałam tak misternie, spokojnie, z klasą rozpisanego liryku.
Czytam już trzeci raz, i mimo tematu... zachwyca.

:rosa:

Marcin Sztelak · #4 Post autor: **Marcin Sztelak** » 02 mar 2024, 13:43

Świetny liryk.

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 10 mar 2024, 23:15

Krystyna Morawska pisze: ↑
25 lut 2024, 23:42
Istnieją słowa, które nie znają śmierci.
Krążą, rozjaśniając okna. Nocą przychodzą
z ognistym mieczem.

Zgadzam się z tym. Ładnie oddane. Tylko kto właściwie trzyma lejce ognistego wozu?

Krystyna Morawska · #6 Post autor: **Krystyna Morawska** » 06 sie 2024, 07:36

Podświadomość.

#7 Post autor: **tabakiera** » 06 sie 2024, 09:04

Twój liryk wprowadza, wbrew tytułowi, spokój.
Oswaja z tym, co nieodwołalne, zwraca uwagę ku zdobytym doświadczeniom oraz na ciągłość życia i jego sens.
Takie mam odczucia po dwukrotnym przeczytaniu.

Bardzo dobra i przydatna lektura, której odbiór może zależeć od etapu życia czytelnika.