Sennowłóctwo

[Marcin Sztelak]

Gorąco,
noc staje się bezszelestna,
drapieżny sen wisi pod sufitem,
czyhając na krótkie nawet przymknięcie oczu.

Strach pełznie po prawie opróżnionym
kubku kawy, długopis wypada
z drętwiejącej dłoni.

Natrętny szept
staje się coraz wyraźniejszy,
szczelnie wypełniając wszystkie
zbyt ciemne miejsca.

W nich złożyłem czcze obietnice
i inne zbędne słowa,
nagie szkielety wspólnych modlitw.

Wiem, znowu przyjdziesz, z drwiącym
uśmiechem pogłaskasz po głowie.
Bolesne milczenie wypełni przestrzeń,
a świt uparcie nie będzie nadchodził.

[eka]

W nich złożyłem czcze obietnice
i inne zbędne słowa,
nagie szkielety wspólnych modlitw.

Clou. I lęk przed drwiącą nadzieją. Świetny, naprawdę spod Twojej ręki powstają coraz bardziej sensualne wiersze, a w nich dopracowane maksymalnie frazy, które mnie rzucają na ścianę.
Szacun.