i nie wątp i nie potępiaj

[biegnąca po fali]

milczę
nad sobą milczę
nad tobą
dobrowolnie wyrzekam się słów

odkąd się skurwiły
przechodząc z ust do ust
bluźniąc przeciwko językowi

mówisz że sama szczułam
rozkładając sylaby tak
że każdy mógł wejść
pomiędzy uda

a ja to wiem
i odpokutuję zgodnie z rojeniami
że słowo to dźwięk
a dźwięk to nuta
zajmująca na pięciolinii
miejsce skrzydlatym

[eka]

Ja liryczne uprawia samobiczowanie. Zasłużyło na swoje zapowiadane milczenie? Na oddanie miejsca w melodii języka innym, nieokreślonym skrzydlatym?
Mocno wiersz uderzył, jest moc, Ewo!
Świetnie piszesz, Więc to nie o Tobie. Powiedz zatem bohaterce, jeśli ją znasz, żeby nie przesadzała z samokrytyką.

mówisz że sama szczułam
rozkładając sylaby tak
że każdy mógł wejść
pomiędzy uda

Znakomita cząstka, świadcząca, msz, o braku prawa do ujawniania prywatności, intymnej tutaj, która w różny sposób może być odsłaniana. To niemal clou poezji erotycznej, oskarżający peelkę niech się puknie w czółko. Ciekawe co nim kierowało, strach? Pewnie tak. Omijać słabeuszy - moja rada.

[eka]

Ale ten tytuł... no nie, przesada, po całości. Zmień nastawienie, peelko, please.

[tabakiera]

pomiędzy uda

zdecydowanie pozbyłabym się tego wersu, niepotrzebne ucieleśnienie, kolokwializm i dopowiedzenie, nijak pasujące do metafor w tekście, przecież tu nie chodzi o rozchylania ud.

Cóż więcej, martwi mnie stan peelki i tyle.

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, w przeciwieństwie do Tabakiery uważam, że pomiędzy uda niezbędne.

[biegnąca po fali]

Bardzo wszystkim dziękuję. Pozdrawiam