***

[Agnieszka R.]

kupiłam nową książkę poetycką
syn zawołał znowu będziesz
czytać tych psychicznych
a przecież poezja dużo mi daje

słowa mniej bolą niż myśli
zanim słowo napiszesz
w mózgu tworzą się obrazy
toczą rozmowy nie ma znaczenia
czy z samym sobą czy z mistrzami

myśl uderza stromą falą
zadaje cios
posuwasz się jak statek
wypluwasz i zostajesz
pustą rybą z mięsem i ośćmi

zaserwują cię na obiad
będą rozszarpywać wersy
i nagle znajdziesz się na tacy
jak głowa Jana Chrzciciela
puścisz oko
przecież
zdajesz sobie sprawę
że nie jesteś ich

[Mchuszmer]

Czy się otwierać, by potem odczuć, że nam nie jest z tym dobrze? Lepiej być wchłanianym, ale i przekręcanym, czy samemu wchłaniać - ale wtedy i coś się urodzi, wzbije myśli, trzeba je będzie wypuścić, ale będą mniej boleć okrywane formą, neutralizowane intelektualną zabawą. Bezpieczniejsze oczywiście jako mniej, przynajmniej z wyglądu, osobiste. Pozytywne jednak od strony komfortu, że pl zdaję się tę granicę, stoicką odrębność czuć.
I tak dalej, skoro wiersz żywo podrzuca niezłe wątki (btw, zdaje się mocna gra słowna w trzeciej strofie). Ciekawy:)

[tabakiera]

Jak zawsze u Ciebie - ciekawie, trochę szalenie i życiowo.
Poezja i kwestia jej odbioru, obnażenie i pożeranie autora przez/dla czytelników.

Dobrze, jeśli czytają, a poeci jeśli czytają nie tylko siebie.

[Krystyna Morawska]

Tak się zastanawiam...Czy poeci chętnie przebywają w swoich wierszach, czy wolą jak najszybciej oddać wersy czytelnikom?
Świetna puenta.

[Alek Osiński]

Hmmm, w zasadzie życie życiem innej osoby jest dużo bardziej komfortowe niż własnym.
Czemu nie korzystać z tej sposobności? Po to przecież jest literatura, przynajmniej ta użytkowa. Pozdrawiam

[Agnieszka R.]

Dziękuję Wszystkim za komentarze:) Każde Wasze słowo dla mnie jest b.ważne. Widzę że tekst skłonił do refleksji, bo.jesli czytelnik utożsamia się z tekstem, wchodzi w interakcję ze słowem czytanym, to znaczy ze tekst żyje, jest autentyczny. Oby:)
Fajnie wrócić na ten portal. Zrobilam sobie przerwę trzymiesięczną od wierszy w ogóle. Myślę że nadrobię.
Uściski kochani:)

[eka]

myśl uderza stromą falą
zadaje cios
posuwasz się jak statek
wypluwasz i zostajesz
pustą rybą z mięsem i ośćmi

zaserwują cię na obiad
będą rozszarpywać wersy
i nagle znajdziesz się na tacy
jak głowa Jana Chrzciciela
puścisz oko
przecież
zdajesz sobie sprawę
że nie jesteś ich

Dla mnie dopiero odtąd zaczyna się dobry wiersz, z mnóstwem celnych metafor.
I nie powiem dlaczego
Pozdrawiam Poetkę.

[Agnieszka R.]

Eka:) buziaczki. Przemyślę