celuloid

[datura]

zastygłam w tysiącach 
któraś zgrzeszyła
jako pierwsza
uśmiecha się naprawdę

ja - biała płachta
rzuć we mnie obrazem
wierząc że zstąpię z kliszy
po cudzych śladach

cień wymyka się światłu-

ukamieniuj go
nim utknie w szczelinie
między tu i teraz

[Alek Osiński]

Człowiek jako nosiciel obrazów? I do tego jakby wystawiających go na cel? intrygujące.

stąpię z kliszy

Czy tu nie powinno być "zstąpię" ?

Pozdrawiam

[datura]

Człowiek jako nosiciel obrazów? I do tego jakby wystawiających go na cel? intrygujące.

stąpię z kliszy

Czy tu nie powinno być "zstąpię" ?

Pozdrawiam

Dzięki za zwrocenie uwagi, powinno być "zstąpię".
Ten wiersz jest trochę o przemijaniu, o tym co bylo, i bardzo bysmy chcieli to przywrócić, o cieniach dawnych świateł w naszym życiu.
Pozdrawiam

[Mchuszmer]

Czyżby więc wszędzie tu była jedna osoba, także w cudzych, bo już kiedyś zostawionych, śladach. To by tłumaczyło użycie pierwszej, drugiej i trzeciej osoby w pierwszej strofie. Intrygujący:)
W siódmym wersie zaplątało się ć.

[pallas]

Podmiot liryczny ubiera się w maski albo też ma wiele twarzy.
Poprzez to, że jest koleją kopią, która powtarza to co już było.
tylko ta pierwsza mogła być niepowtarzalna, prawdziwa.

Potem podmiot mówi, że jest białą kartką, czyli czymś co nie jest zapisane,
nie chce chodzić utartymi ścieżkami. Choć ludzie będą chcieć ją zaszufladkować.
umieścić w jakieś ramy, które są ich wyobrażeniem.

Dalej mamy powiedziane, o tym, że coś wydaję się nam nierozerwalne, złączane z sobą na stałe.
Czy cień się wymyka światłu? Myślę, że tak, gdy zapada zmrok staję się wolny do chwili
pierwszych promieni światła. Tak właśnie chce wędrować człowiek, po własnych ścieżkach.

I ostatnia zwrotka, w której jest ciekawe obrazowanie, podmiot krzyczy, aby zabić, bo z tym się słowo ukamienuj kojarzy, myślę, że chodzi tu o pomoc cieniowi/człowiekowi dla jego dobra, aby nietrwałe w zawieszeniu, ale wybrał czy chce być zaszufladkowany i wbity w ramy, które ktoś mu narzuci.
Czy też przyswoi sobie je, ale nie będzie ich kopiował, bo tym jest zawieszenie.
Człowiek/artysta będzie się tym inspirował i poprzez to stanie się wolny i oryginalny.

Wiersz krótki, a ile może nieść treści dla czytelnika. I tak wiersz może być o przemijaniu, jak napisałaś.

Piotr

[eka]

Stereotypy rządzą, banały. Powielane klisze. No cóż, w sumie... ułatwiają życie tym, którzy im ulegają, stosują. Nie ma co złorzeczyć cywilizacji, które je powołała. Zmiany w nich powolne, nienadążające za chwilą współczesną.
Ale warto pamiętać, że cień bez światła nie powstanie. Zawsze to jakieś pocieszenie.

Dobry wiersz, Dat!

[Marcin Sztelak]

Ha, może wszyscy jesteśmy kopiami... kto wie. Dobry wiersz.