na portalach internetowych szukam wiersza

[Mchuszmer]

podaż natęża głód; sunę po zaśmieconym oceanie,
w sieciach mnogość kolorów zaciera barwy, wsypuje się
we mnie wiadro szklanych odłamków.
a jednak wciąga poszukiwanie przedkształtów, jakiejś
krawędzi, nagiego styku, nieważne, czy mającego wyzwolić
elektryczną iskrę, wzbić opór, pociągnąć za rękaw
lub nitkę swetra.
ze swetra wysupła się ćma; nim dotrze do kolejnego okna,
pewnie wyminie z milę słów i tysiące imion własnych,
wyżymanych ze skóry z mocą równą mojej
chwilowej wyroczni. to nic, jeśli spotkamy się na sekundę
spisaną w terabajtach światła.




skojarzenie muz.
https://youtu.be/PhRa3REdozw?si=ZJZf_I0QQGJmRiRC

[tabakiera]

No niestety ocean zaśmiecony, ale jednak zawsze można coś wysupłać.
Znaleźć wiersz w natłoku radosnych producentów - to sztuka, ale warta sztuki, podobnie jak sztuki wymagająca.

A poważnie - dostrzegam niesamowitą samotność, wyobcowanie, chęć kontaktu.
Super fragment ze swetrem i pociągnięciem za rękaw - w przestrzeni internetowej nawiązka prawdziwego kontaktu.
No i chwilowa wyrocznia - świetne zestawienie, brzmi jak oksymoron, określający charakter przerzucania stron, zachwytów i zniesmaczeń w necie.

[Mchuszmer]

Dzięki za tylustronny koment!:) Po części i między innymi myślałem faktycznie o wszystkim, co napisałaś. Tak, zawsze warto, zwłaszcza iż nigdy przedtem nie mieliśmy takich możliwości; a nigdy nie wiadomo, co w nas będzie pleść z pociągniętych przez kogoś nitek.

[Alek Osiński]

Bardzo podoba mi się takie podejście, to znaczy zastosowana metoda badawcza.
Być tak czułym na bodźce, przepływy, zmiany napięć, natężeń i naprężeń
to bezcenna cecha. Pozdrawiam

[Mchuszmer]

Mniej lub bardziej wyrabiana przez choćby takie interakcje pod tekstem:)

[Jana]

„ na portalach internetowych szukam wiersza” - w sumie ja też

[Marcin Sztelak]

Wiersz w punkt, a czy to dobrze czy źle, cóż to człowiek, a nie pistolet strzela.

[Mchuszmer]

Jana, Marcin, dzięki:)

[eka]

Luźne, pierwsze myśli:

podaż natęża głód;

A logicznie rzecz biorąc, to niedobór winien natężać. Ale nienasycenie wśród nadmiaru nasyceń też tak działa. W punkt!

mnogość kolorów zaciera barwy,

Ta fraza potwierdza 1. cytat.

wsypuje się
we mnie wiadro szklanych odłamków.

Ciekawa reakcja na brak wyrazistości. Uwieranie, kaleczenie brakiem jednoznaczności.

a jednak wciąga poszukiwanie przedkształtów, jakiejś
krawędzi, nagiego styku,

Coś a'la istota rzeczy przed pierwszą, jeszcze czystą kreacją, pozbawioną wariantów. Super fraza!

nieważne, czy mającego wyzwolić
elektryczną iskrę, wzbić opór, pociągnąć za rękaw
lub nitkę swetra.

Cel poszukiwania. Kontakt zestykiem. Czysto myślowy (wbrew pozorom:)

ze swetra wysupła się ćma; nim dotrze do kolejnego okna,
pewnie wyminie z milę słów i tysiące imion własnych,
wyżymanych ze skóry z mocą równą mojej
chwilowej wyroczni. to nic, jeśli spotkamy się na sekundę
spisaną w terabajtach światła.

Ćma, nocny motyl szukający światła i jej długa droga do odbiorcy, który zrozumie, czuje, myśli jak podmiot liryczny.
Wszystko za ten moment styku: wytworu i odbiorcy.

Tytuł nakreśla obszar, a wiersz... wartość poezji.

Tak Twój mega wiersz rozbierałam, i mam nadzieję, że istoty dotknęłam, Szmerze.

[Mchuszmer]

Jasne, że tak, w punkty, i dzięki piękne za te Ra bajty
Cóż, wszechobecny zalew (wszystkiego, wiersze to akurat może na tle całości na wyrost wskazanie w tym kontekście, choć dla mnie akurat i tyle bodźców to wiele) ma jak widać i dobre strony, jest w czym szukać, choć może stępić uważność, jednak czasem właśnie coś obudzi, otworzy. I tu odnośnie ćmy, bo w najpierwszym myśleniu to było takie pobudzenie czymś nowym do prawdziwego poszukiwania, węszenie za cząstkami inspiracji, czymś innym od tego, czego się oczekiwało np. przez gusta, dotąd rażone. Ale też cieszę się, że widoczny jest aspekt odwrotny, wypuszczenia wiersza na rozwrzeszczane fale;) i szukania odbiorcy. A teraz szukam człowieka, znaczy wiersza:]