Satelitarny

[teo]

ze stóp strząsam miękki szary pył
przyniesiony z ciemnej strony
ten z przeciwnej rani mocniej
widziany dokładniej

blask Słońca daje mi możliwości
pochowania uczuć pod lekkim nalotem

sonduję daleką przestrzeń w niesprawiedliwej pustce
żeby z lekkością rozrzedzonej atmosfery pogrzebać nas w mogile
która nigdy nie zarwie się pod własnym ciężarem

nie potrafię tu oddychać nic nie potrafi
ten świat zimniejszy od lodu nie rodzi snów
więc dlaczego ciągle śnię brzask w twoich objęciach

marzenia niedoliczonymi trajektoriami przecinają próżnię

wypowiadam słowa by stały się prawdą w umysłach obcych
reakcją na lekki grymas wszystkiego w porządku
zamieszkałem na księżycu by blask bez oporu
pozwolił mi wykopać grób

tak oddaję ciebie światu


Coburg 6.8.18.

[Alek Osiński]

Satelitarny oznacza krążący wokół i taki jest trochę ten wiersz,
krążenie wokół tematu, widzianego co rusz z trochę innej perspektywy.
Jednak kontekst odległości obecny jest cały czas. Interesujący sposób
"ocalenia od zapomnienia", które trudno komukolwiek zakomunikować.

żeby z lekkością rozrzedzonej atmosfery pogrzebać nas w mogile
która nigdy nie zarwie się pod własnym ciężarem

To mnie najbardziej ujęło : )

[eka]

wypowiadam słowa by stały się prawdą w umysłach obcych

I tu jest clou wiersza wykorzystującego ciemną i jasną stronę naszego satelity do opowieści o potrzebie pożegnania się w pełnym słońcu.
Ostatecznego, tak żeby wszyscy widzieli wykopany grób.

Wiersz jak satelitarny pogrzeb.
Pomysł zatrzymał.
Pozdrawiam:)

[teo]

Satelitarny oznacza krążący wokół i taki jest trochę ten wiersz,

I tu jest clou wiersza wykorzystującego ciemną i jasną stronę naszego satelity do opowieści o potrzebie pożegnania się w pełnym słońcu.

Buziaki

teo