Znajda

[Marcin Sztelak]

Z upodobaniem kalał gniazdo,
do którego został podrzucony.
Na przednówku, gdy bieda szczerzyła
zęby z każdego kąta chaty.

Później bywało o jakieś półtora nieba
lepiej, stabilizacja w zakresie chleba,
nawet dwa razy dziennie.
I niedopałków wypalanych na strychu.

Dziury w pościeli sąsiadki
zakończyły ten świetlany okres.
Nawet uwierzyłby w ingerencję z wysoka,
jednak anioły upadały zbyt często.

Skrzydła na bazarze były tanie,
w aureolach starsze kobiety uparcie
sadziły kwiaty chociaż te nie rosły.
Może z powodu klimatu, może błota.

Wciskało się wszędzie,
ze szczególnym uwzględnieniem życia.

[eka]

bywało o jakieś półtora nieba
lepiej, stabilizacja w zakresie chleba,
nawet dwa razy dziennie.
I niedopałków wypalanych na strychu.

Znajda znajdzie stan o trzy nieba lepszy, ale czy się przystosuje
Żart.

Świetne oddany pesymizm, lepki mrok bezsilności.

[Toyer]

Zły to ptak który... - chociaż został podrzucony - więc gniazdo nie było jego - chociaż takie potem się stało - półtora nieba to dużo - dziury pomniejszyło niebo - anioły obecnie już nie upadają - jedyne upadłe anioły to diabły - tanie skrzydła to tanie anioły - czyli diabły - życie jest pełne błota - sztuką jest osuszyć bagna - i życie pokochać

[Krystyna Morawska]

Ale wiersz...Aż dech zapiera. Doskonałe odniesienia, a puenta - koroną wiersza.