Ikaria

[alchemik]

Nagle wezbrana w piersi furia
zechce przekręcić czyjeś słowa.
Głupiutka, przecie nie podoła w lepkich,
choć gładkich przedposłaniach,
wszak nie zabroni mu latania.
Gówna użyje z braku wosku.
Byleby tylko bliżej słońca.

Krew w skroń uderza i wzrok przesłania,
gdy niczym słup wrośnięty w beton,
Ktoś tam na Ósmym skleił skrzydła.
Nim je rozpostrze, wiszą smętkiem.
Z gazet plugawych, ekskrementów.
Na dachu cisza. Piętra piętrzy.

Gdy wiatr wypełni, spojrzy wokół.
Na niebie
sznury samochodów.
Już widzi tłumy i owacje.
Policja sięga zaś z obłoków.
W mieście iglice odwrócone.
A jednak nie wie dokąd skoczyć.

I to pytanie teraz męczy.
Czy w dół czy w górę?!

Tam! Na asfalcie!

W sam środek oleistej tęczy.
Otumaniona triumfem furia!
Porwała z gzymsu gdzieś pomiędzy.
Plugawe skrzydła w kark go swędzą.
W alternatywne światy pędzi.

[Toyer]

Dobrze Cię czytać Alchemiku - pamiętam Cię z innego forum - teraz mój komentarz do twojego wiersza: - furia lub ogólnie gniew - potrafi przekręcać słowa - niestety - zgoda że furia jest głupia - ona jednak często zabrania - i potrafi robić wiele gówna - nawet jeśli cel ma słuszny - tak nie powinno być - wzburzona krew -zawsze wzrok zasłania - nie wiem czy dalej mówisz o naszym Ósmym - wybacz że pominę to co dalej i skupię się na Twoim dalszym pytaniu - ja uważam że zawsze powinno patrzeć się w górę - chociaż to co na dole też jest ważne - myśli to samochody jadące po ziemi - lecz potrafią też latać po Niebie - furia nigdy nie zatriumfuje - ogólnie cały wiersz jest z kategorii ciężkich - trochę turpistycznych - nie wiem czy rozumiem w nim wszystko dobrze - ale przynajmniej się starałem

Pozdrawiam Ciebie serdecznie
i życzę wszystkiego co dobre

[eka]

Witaj : )
No raczej efekt Dedalii jest motywem przewodnim. Tak czytam pierwszą cząstkę wiersza i poniekąd ostatnią.
Wzloty, stany bohatera z pasją przedstawia peel. Specyficzna Ikaria, upadek też inny. Boleśniejszy nawet.
Dobrze, że są światy alternatywne
Mocny liryk, bazujący na rytmie dziewięciozgłoskowca, tu i ówdzie zakłócanym wersem z dziesięcioma/ ośmioma (jeśli się nie pomyliłam) sylabami. Rymy delikatne, odległe.
Brawa za emocjonalny wiersz.

[alchemik]

Eka! Dziękuję, ze zaszczyciłaś mnie komentarzem pod moim emocjonalnym wierszem. Emocjonalnym, a więc w kwestii techniki wolnym. Nawiązałaś przecież do techniki rozbierając sposób rymowania. Wyrażenie emocji w formie zamkniętej i określonej przez prawa określonej budowy i zabudowy jest oczywiście też możliwe ale nie odda granicznych emocji jak rozpacz czy furia. Ja Eko, rozpaczam trochę, kiedy odchodzą pewne legendy. Razem przeżyliśmy upadek pewnej legendy, która nas zrodziła. Ta legenda powstała dzięki internetowi i ludziom wierzącym w sztukę i jej nauczanie. Wrzeszcze zaowocowało pewnym wysiewem twórców, którzy próbowali nieść kaganek dalej. Widziałem Twoje usilne starania aby Ósme piętro kształciło. Rożnego rodzaju konkursy, zabawy. Wszystko by podnieść poziom u użytkowników, którzy tu zawitali i chcieli ten poziom podnosić. Wiem, że uważasz mnie za niepokornego egocentryka. Ale ja kocham poezję. Nie tylko tę z przeszłości ale również przyszłą. Podziwiam Twoje starania zarówno z portalu wrzeszcze jak i te z ósmego piętra. Niestety internet, który stworzył takie miejsca zabija je przez społecznościowe odpryski FB. Teraz każdy może zostać tzw. poetą. Wystarczy kciuk w górę na różnego rodzaju wyliczanki albo bełkot. Czasami mamy do czynienia z obiecującym narybkiem. Ten jednak jak to ryba psuje się od głowy, bowiem brakuje krytyki. Kiedy się takowy pojawia wystarczy zakrzyczeć lub zmienić portal. Ja bardzo cenię chęć do pisania. Kiedyś pisało się do pamiętniczka. Teraz objawia się wszem i wobec. Mamy tysiące "poetów". Ja marzę o iKT. Internetowa Kuźnia Talentów. Czymś takim było wrzeszcze. Miało szansę na to Ósme piętro. Wystarczy zajrzeć do "Starego skryptu".
Ja nie mam już szans, żeby poprowadzić coś takiego.Cierpię na depresję. To paskudna choroba. Pozostają mi marzenia. Ty, Ewo wciąż możesz coś zdziałać.
Dedal

[alchemik]

Dobrze Cię czytać Alchemiku - pamiętam Cię z innego forum - teraz mój komentarz do twojego wiersza: - furia lub ogólnie gniew - potrafi przekręcać słowa - niestety - zgoda że furia jest głupia - ona jednak często zabrania - i potrafi robić wiele gówna - nawet jeśli cel ma słuszny - tak nie powinno być - wzburzona krew -zawsze wzrok zasłania - nie wiem czy dalej mówisz o naszym Ósmym - wybacz że pominę to co dalej i skupię się na Twoim dalszym pytaniu - ja uważam że zawsze powinno patrzeć się w górę - chociaż to co na dole też jest ważne - myśli to samochody jadące po ziemi - lecz potrafią też latać po Niebie - furia nigdy nie zatriumfuje - ogólnie cały wiersz jest z kategorii ciężkich - trochę turpistycznych - nie wiem czy rozumiem w nim wszystko dobrze - ale przynajmniej się starałem

Pozdrawiam Ciebie serdecznie
i życzę wszystkiego co dobre

Ja, Toyer, bardzo się cieszę, że poezja kwitnie również w wojsku. Twoja recenzja mojego wiersza jest ponad miarę adekwatna. Furia jest emocją graniczną. Nie powinno się jej poddawać. Niestety, furia zaślepia.
I ja Ciebie pozdrawiam Toyer
Jerzy

[Krokus]

Ciekawy wiersz, trochę z romantyzmem mi się kojarzy.

[alchemik]

Ciekawy wiersz, trochę z romantyzmem mi się kojarzy.

Zadziwiające, Krokus, jak wiele wierszy i poezji, w ogóle, kojarzy się z romantyzmem. To ta epoka w poezji, która znów podniosła tę sztukę pisania na wyżyny. Włączyła zadziwiające metafory celem objęcia uczuć i emocji. Epoka, która zrównała sztukę pisania słowami z muzyką zapisywaną nutami i frazami muzycznymi.

[Marcin Sztelak]

Na wskroś romantyczny wiersz, mimo oparcia na motywie upadku pozostawia nadzieję światów alternatywnych.

[eka]

No rozpieszczasz mnie taką opinią. Dzięki. Niemniej patrzysz przez różowe okulary, Jerzy.
Lubię ludzi, szczególnie tych piszących i dzielących się dorobkiem na forach, stąd moja aktywność komentatorska na Wrzeszczach czy tutaj.
Co do (nota bene ciekawej bardzo inicjatywy) IKT.
Kiedyś tez mi się tak wydawało, ale już wiem, że talentu nikogo nie nauczysz, ma się go albo nie. I POETĄ może zostać jedynie osoba nim obdarzona. Poetów średniego i pomniejszego sortu jest mnóstwo, fakt.
No i dobrze. Jest co czytać, poprawiać, doceniać, krytykować

[Alek Osiński]

No proszę, stary dobry alchemik. Dobrze się czyta, poetycka brawura wzlatuje nad poziomy. Brawo! Pozdrawiam