Oda do współczesności

[Toyer]

Z sercem i duchem – współgraj mądrze!
Współczesności! Dodaj skrzydeł Miłości!
niech świat zawsze będzie żywy
a rajska dziedzina nie niesie ułudy
każdy współczesny tworzy cudy
w których Miłość pachnie dobrem
malującym wiary cudne obrazy!

Niechaj ten kto nie uwierzy
patrząc w niebo w cud Boży
widząc błękit przejrzy na oczy
ten zagubiony i współczesny

Współczesności – bądź równa dla wszystkich!
sprawiedliwa jak słońce co zawsze gdzieś świeci
i ludzkości niezliczone pokolenia
obserwuje zawsze i ogrzewa

Patrz w górę – tam gdzie mgły już nie ma
obszar pozbawiany złowrogiego cienia
To Niebo!
Patrz jak dzieje się na Niebie
wzbił się jakiś Bóg i karci ziemię
sam Sobie Ojcem Synem Duchem
na imię Ma też przebaczenie
tylko się wzbija nigdy nie upada
czuwa nad ludźmi od początku świata
tyle było czasu teraz jest współcześnie
nigdy za późno nigdy za wcześnie

To przeznaczenie!

Współczesności! tobie nektar nie słodki
zapomniano po co dzielenie
to było zawsze proste
dasz otrzymasz wiele

Razem! Współcześni przyjaciele!
tutaj za Mickiewiczem powtórzę
„W szczęściu wszystkiego są wszystkich cele”
jedność to siła miłość rozumem
Razem współcześnie przyjaciele!
każdy z was ma równe szczęście
szczęście co jest słowem i ciałem
szczebel szczęścia na drabinie miłości
każdy z was może po nim wchodzić
nie tylko starsi ale też i młodzi
wy wszyscy współcześni
słabość zmieńcie w silę!

każde dziecko w życia kołysce
pełne miłości zawsze płacze!
wszyscy dorośli to dzieci
płaczą gdy nadziei brakuje
wyrwijcie nadzieję Niebu!
bez trwogi bez żadnego smutku
Współczesności!
Myśli Twoich potęga – to moja wiara!

Hej! serce przy sercu – bez żadnego łańcuchu
zerwijmy ziemi kajdany!
by w imię miłości Duchu!
płonęły dusze wiary!
Dalej! kochajcie jak kochaliście!
tylko inaczej kochajcie ludy!
bez wyjątku żadnego kochajcie!
a miłość zerwie myśli współczesne!

Bez zamętu w dniu i nocy
nie kłóćcie się o nie swoje wybory
Jeden jest Bóg jeden wybór!
jednakowo dla was rozdany!
a wy wszyscy to gwiazdy!
które świecą dla Niego!

w krajach współczesnych
starą prawdę powtarzam
za głuche są jeszcze ludy
by zrozumieć moc słowa
Współczesność to plaga
Ja ją od choroby wybawiam

pod koniec skończyła się Oda
niech będzie więc ostrzeżeniem
ten kto nie odnajdzie w sobie Boga
nie zasłuży na zbawienie!

tutaj znów wracam do Ody
jako człowiek światły i młody
przywitaj się ze mną każdy
bądź słońcem wybawionym

[Toyer]