Pocałunek w dni końca świata

[Toyer]

Nadciągają burzowe chmury
powoli zbliżamy się do siebie
na przekór światu co staje się ponury
bez względu na wszystko cię pocałuję

grzmią gromy pada deszcz ognisty
coraz bliżej nasze spragnione usta
przeciw wszystkiemu już idą z piekła listy
to naszego namiętnego pocałunku chwila

nic jej nie przeszkodzi nic nie powstrzyma
świat się wali stoimy naprzeciw siebie
zbliża się cudowny moment i to nas trzyma
nic się nie liczy tylko całowanie

pierwszy smak ust ziemia się trzęsie
nasze serca uderzają szalenie
już nie ważne co dalej będzie
czujemy siebie a nie zagrożenie

świat się zatrzymał lecz dalej umiera
całujemy się chwilę przed jego końcem
zapamiętam ten dzień ponad koniec życia
pocałowałem cię gdy na wieki zgasło słońce

[eka]

A gdybyś to napisał bez rymowania i bez grzmiących gromów i ognistego deszczu, ciekawe jaki wiersz by powstał
Bo teraz patos zabił pomysł na dzień ponad koniec życia.

[Toyer]

Trudno jest pisać o końcu świata bez patosu - wszak jakby nie patrzeć jest to dla świata ważna chwila - to rymowanie nie zawsze mi wychodzi - chyba pora wrócić do wierszy białych

[eka]

Miłosz - Piosenka o końcu świata

W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji
Rybak naprawia błyszczącą sieć
Skaczą w morzu wesołe delfiny
Młode wróble czepiają się rynny
I wąż ma złotą skórę jak powinien mieć
W dzień końca świata
Kobiety idą po len pod parasolkami
Pijak zasypia na brzegu trawnika
Nawołują na ulicy sprzedawcy warzywa
I łódka z żółtym żaglem do wyspy podpływa
Dźwięk skrzypiec w powietrzu trwa
I noc gwieździstą odmyka
A którzy czekali błyskawic i gromów
Są zawiedzeni
A którzy czekali znaków i archanielskich trąb
Nie wierzą że staje się już
Dopóki słońce i księżyc są w górze
Dopóki trzmiel nawiedza róże
Dopóki dzieci różowe się rodzą
Nikt nie wierzy
Że staje się już
Tylko siwy staruszek który byłby prorokiem
Ale nie jest prorokiem bo ma inne zajęcie
Powiada przewiązując pomidory
Innego końca świata nie będzie
Innego końca świata nie będzie

___________
Inna opcja. : )

[Toyer]

Koniec świata

dziś nastanie koniec świata
w szklance soku mucha lata
wiatr łagodnie się kołysze
wiersz poeta w domu pisze

wtem zachciało mu się pić
weny prysła wątła nić
wystarczyła jedna chwila
mucha w soku się topiła

taki to był koniec świata
mucha zdechła już nie lata
nasz poeta cóż kochanie
skończył na tym swe pisanie

nie ma soku muchy zgon
wieszcz odetchnął ucichł ton

To mój stary wiersz - tylko przerobiony przez jakiegoś forumowicza - oryginał był trochę inny - chociaż pomysł mój

[eka]

Wierszyk satyryczny, koniec żywotu muchy. Całkiem fajny. No ale jakby nie patrzeć nie jest to powszechny KONIEC ŚWIATA.