wizjonerka

[biegnąca po fali]

widziałam naszą śmierć Igo widziałam wielokrotnie
za pierwszym razem spłoszyły ją psy
wczoraj wiatr z hukiem zatrzasnął drzwi
gdy przebrana za inkasenta próbowała nas podejść

ale o tym cicha sza zwłaszcza o tej porze
gdy słowa stają się namacalne potrafisz nas zdefiniować
nienagannie dobierając określenia do podmiotu
i okoliczności przyrody zdają się nam sprzyjać

wbrew podszeptom nie patrz pod światło
pulsujące przed oczami plamy są jak małe zaćmienia
żadnego z nich pożytku tylko chaos
w obszarach odpowiedzialnych za kolejny ruch

trzymaj się lewej strony ale prawą miej w odwodzie
na wypadek gdyby skończyła się droga
albo niebezpiecznie głęboko otarło ramię
badające strukturę mijanych w pijanym marszobiegu ścian

czy może ścianek gdzieś między dnem a kapslem
gdzie może i szerzej ale za to gorzko tak
że nie warto już zbawiać tym bardziej czekać
aż wszystko przyschnie

[eka]

Z przyjemnością zauważam rytmizowanie lirycznego przekazu nie jak zazwyczaj długością wersów, ale efektami intonacji zdaniowej, Ewo. I... no tak, tu i ówdzie pojawiającymi się rymami. Bardzo nienachalnymi, tak w sam raz, by tekst jeszcze lepiej płynął.
Monolog do konkretnego adresata, sprawnie poruszającego się w sztuce definiowania sytuacji, a co najważniejsze (tytuł) snującej prorocze wizje. Alter ego podmiotu? Przyjaciółka? Inna poetka? Intuicja?
Wiersz nie definiuje statusu Igi.
Tyle, że w liryku jej wizjonerskie miejsce przejmuje peelka, która w finałowej zwrotce widzi bezsens ratowania (kogoś, siebie, ich - ?) lub czekania, że alkoholowy problem (znakomicie dobrany termin) - przyschnie. Śmierć z tego, nic więcej. Patrz - wers pierwszy.
Bogaty w treść ten przekaz, metafora ilustrująca rzucanie się z motyką na słońce - świetna. Takoż ta z zachowaniem rozumu (strona prawa).
Brawo.

Jedynie ten wers jest... przeładowany:

badające strukturę mijanych w pijanym marszobiegu ścian

A prościej?

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

Dzisiaj, a w zasadzie już wczoraj, zaćmienie księżyca
więc ze wzmożoną siłą oddziałują ciemne strony słów
tak jak w tym wierszu. Dobry. Chociaż miejscami
jakby trochę zbyt usztywniony stosowaną terminologią.

Np tutaj

w obszarach odpowiedzialnych za kolejny ruch

Nie, Ewo? : )

[biegnąca po fali]

Pięknie dziękuję, Ewo. Wskazany wers obiecuję przemyśleć. Heh... Potrafisz człowieka podbudować

Alku - oj tam, oj tam...
Dziękuję.

[eka]

Samą prawdą.
Terapii nie uprawiam, bo nie warto, gdy ktoś tak utalentowany jest.
______________________________________
Wers wskazany naprawdę haczy:)