Go-go

[Gloinnen]

To dla ciebie nauczyła się tańczyć na rurze,
porzuciła w kącie kosę, czarną pelerynę,
i rozdzwoniła się kośćmi, do wtóru
wytrawnej muzyce, migotliwie płynnej.

Zapragnęła być złota, żebyś jej nie przeoczył;
wszak czekała tyle lat, aż pozwolono jej w końcu
przyjść, tym razem nie jak po swoje. Pochyliła głowę,
rozkołysała żebra. Chodź ze mną z własnej woli,
dyszała, mokra od wszystkiego, co błyszczy i skapuje z ciała.

Przemknęła przez wszystkie twoje cienie, chcąc na koniec
odtworzyć się w nich tysiącem zawirowań. Tak ją urzekłeś
i tak cię zgarnęła z tej strony rzeczywistości. Później kolejne pory roku
przejęły władzę, dokończyły dzieła.

Teraz każdej nocy zatacza się po podziemnych parkietach,
choć, obdarta z dymnych szyfonów i jasnego pyłu, wie,
że już nigdy po raz drugi nie będziesz gotowy.


____________________
Glo.

[eka]

Wiersz ze streszczoną fabułą powieści, a może nawet filmu, bo malarskość opisu tańczącej go-go Kostuchy zamyka własną wyobraźnię.
Oryginalnie tu. Zderzenie schematu, czyli dance macabre, ze zmysłowym kuszeniem kościotrupa (tym razem bez kosy) w go-go. Mega pomysł. Podmiot liryczny relacjonuje przebieg wydarzeń, zna bohaterów, i nietrudno wyłuskać jaki ma do nich stosunek. Obrzydliwa ta śmierć i biedny osaczony, okłamany, przeniesiony na drugą stroną rzeczywistości.
No ale coś tam ów młodzieniec zrozumiał ze swojego zauroczenia, bo już nigdy nie będzie gotowy do pląsów z nią : )
Napisane z pazurem, emocjami.
Świetny wiersz.

[eka]

Hm. I jeszcze taka myśl w związku z tym wierszem. Może wszystkie samobójstwa to niewidzialne kuszenie pani z kosą?
Jej zwycięstwo nad instynktem przetrwania, sami przychodzimy, nie musi stawać się złota.

[Marcin Sztelak]

Całkiem inny ten taniec śmierci, ciekawy pomysł i realizacja.

[Agnieszka R.]

Ciekawy wiersz. Choc nieco przegadany. Ja bym.okroiła. nie podoba mi się wyraz "skapuje" napisałabym kapie lub splywa.

[lczerwosz]

Tak ją urzekłeś
i tak cię zgarnęła z tej strony rzeczywistości

Czy nie jest jednak odwrotnie, on został urzeczony przez, w końcu profesjonalistkę, z długim stażem zawodowym. Doskonale maskującą się. W końcu złoto, powab, sprawność fizyczna na rurze były wytworzone dla niego nie dla niej, sama to piszesz, więc n
nielogiczne jest urzeczenie jej przez niego. Oczywiście ona ma prawo do odczuć, choćby zimna, zmęczenie, głodu, może wiec i nawet potrzeby seksu.
Nikt nie wie, co czuje samobójca, gdy już nie ma odwrotu, a zanim nadejdzie ona - piękna, złota, kusząca. Czy on przekonuje się, po niewczasie w prawdzie, że został zmanipulowany, czy nadal trwa w przyjętym przekonaniu, że z własnej woli wybrał mniejsze zło lub nawet dobro. Podobno ludzie oszukani na cenie wmawiają sobie, że dokonali znakomitej transakcji i niezwykle wysoko cenią sobie wartość nabytego za drogo dobra materialnego czy niematerialnego, odrzucając czy wypierając opinię, że zostali po prostu oszukani.

[Gloinnen]

Dzięki wszystkim za czytanie i pozostawienie śladu pod wierszem.

nielogiczne jest urzeczenie jej przez niego.

Z drugiej strony akurat to konkretne jej wcielenie - tancerka go-go - jest właśnie dla niego, patrz pierwszy wers. To nie jest jej, że się tak wyrażę, popisowy numer.
Czy gdyby nie została urzeczona, przeszłaby takie przeobrażenie?

Ciekawe dla mnie jest to, że pisząc ten wiersz, w ogóle nie miałam na myśli samobójstwa. Ale już kolejna osoba tak go interpretuje, więc może coś w tym drzemie...?
Może ona (Pani Bez Kosy) chciałaby, aby tak było, a jednak mimo wszystko musi zabrać boh. lirycznego w zaświaty wbrew jego woli. Zresztą to nic nie daje, jej rola w zasadzie kończy się na tym przejściu, bo nie może być przecież inaczej. Śmierć to tylko tranzycja, nie stan trwający.
Próbowałam opisać tragizm śmierci (jako podmiotu), a nie umierającego, który zasadniczo podlega prawom natury (pory roku) jak każdy inny, więc jego odchodzenie nie miało być w centrum wiersza.

Oczywiście to jest mój zamysł, a interpretacje często chodzą własnymi ścieżkami, i to jest zawsze intrygujące.