polowanie

[datura]

dzień skrada się w ciemności
niespiesznie rozciąga grzbiet
oblizując kły

śpię z otwartym
trzecim okiem
piąstki mam zaciśnięte

na nic

brzask rzuci mnie słońcu
na pożarcie
zamknie w pysku pełnym światła

pod jego językiem wypocę resztę złudzeń-

niech posmakuje
nim wypluje mnie prosto w noc

[lczerwosz]

ja wiem, że rzucenie istotą w noc daje jeszcze nadzieję na pokiereszowane, ale, jednak, życie. Jednak wstało już słońce. Przecież nie będzie międlił językiem, przez cały dzień w paszczy. A może za dnia, okaże się całkiem przystojnym samcem, strach minie i zjecie wspólną wegańską kolację.

[datura]

ja wiem, że rzucenie istotą w noc daje jeszcze nadzieję na pokiereszowane, ale, jednak, życie. Jednak wstało już słońce. Przecież nie będzie międlił językiem, przez cały dzień w paszczy. A może za dnia, okaże się całkiem przystojnym samcem, strach minie i zjecie wspólną wegańską kolację.

Hm, dzięki za komentarz. Miałam na myśli trochę inny obraz, stan w którym noc przynosi wytchnienie, a dzień przeraża. Może to byc tez obraz okrutnego ciepła, słońca, które nie daje wytchnienia.

[lczerwosz]

brzask rzuci mnie słońcu
na pożarcie
zamknie w pysku pełnym światła

pod jego językiem wypocę resztę złudzeń-

niech posmakuje
nim wypluje mnie prosto w noc

mnie tylko chodziło o sekwencję zdarzeń:
o brzasku jesteś już w jego pysku
pod językiem
smakuje cię kilka godzin
na wieczór wypluwa, ja bym schrupał (skonsumował) dziewczynkę, co by to nie miało znaczyć...

[eka]

śpię z otwartym trzecim okiem
piąstki mam zaciśnięte
na nic

dzień przed brzaskiem
niespiesznie rozciąga grzbiet
oblizuje kły
zaraz zamknie w pysku pełnym światła
będzie smakował

zanim wypluje w noc
pod jego językiem wypocę resztę złudzeń

____________

Tak to widzę, ale to tylko ja.
Bardzo ciekawy wiersz. Obraz w ruchu.

[datura]

śpię z otwartym trzecim okiem
piąstki mam zaciśnięte
na nic

dzień przed brzaskiem
niespiesznie rozciąga grzbiet
oblizuje kły
zaraz zamknie w pysku pełnym światła
będzie smakował

zanim wypluje w noc
pod jego językiem wypocę resztę złudzeń

____________

Tak to widzę, ale to tylko ja.
Bardzo ciekawy wiersz. Obraz w ruchu.

Dzięki Ewo za sugestię, Twoja wersja jest chyba bardziej obrazowa, chociaż akurat nie ma w niej motywu rzucenia słońcu na pożarcie, a akurat ten motyw mi się nawet podoba. Nie każdy wiersz wychodzi mi na tym samym poziomie, ale staram się nie poddawać z pisaniem:) wielki dzięki za czytanie!

[eka]

brzask rzuci mnie słońcu
na pożarcie
zamknie w pysku pełnym światła

pod jego językiem wypocę resztę złudzeń-

niech posmakuje
nim wypluje mnie prosto w noc

Już tłumaczę, czemu pozwoliłam sobie zrezygnować z pożerania przez słońce. Każdy obiekt (podmiot) "pożarty" przez słońce nieodwracalnie ginie, spala się. A tutaj mamy, że po pożarciu podmiotu przez słońce, brzask zamknie go w pysku pełnym światła, aby posmakować i wypluć w noc.
Brzask, element dnia, odbierze słońcu "pożartą" ofiarę?
Dzień podlega słońcu, czy może jednak odwrotnie?
Takie myśli towarzyszyły mi przy czytaniu i popchnęły do napisania wariantu.

To jest po prostu niesamowite, magiczne, pełne ukrytych znaczeń:

zamknie w pysku pełnym światła

pod jego językiem wypocę resztę złudzeń-

niech posmakuje
nim wypluje mnie prosto w noc

[datura]

Dziękuję Ewo, masz rację, pożarcie jest czymś nieodwracalnym, więc Twoja wersja ma więcej sensu. I więcej magii:) Cieszę się, ze podoba Ci się ten motyw

[eka]

Wiesz, metafora to intrygujący zwierz, być może nie podlega prostej logice.
Polowanie mocno zatrzymało. Stąd ma odwaga do ingerencji w przekaz, no... niby takie prawo czytelnika, ale zawsze to uzurpacja. Za co przepraszam, Sylwio.
Udanego dnia!

[datura]

Ewo, nie ma za co przepraszać! Bardzo cenię sobie Twoje spostrzeżenia, zawsze są celne:) Udanego dnia!