Sen samego siebie

[Toyer]

Zjadły mnie myśli
nic nie zostało
od nowa się wyśnię
stopniowo pomału

wyśniłem już rękę
którą właśnie piszę
potem czas na nogę
między wersy wejdę

marzenia senne
i ja sam z nimi
spanie cudowne
razem z wersami

śnię siebie powoli
jestem już w połowie
sen nigdy nie boli
wyłączam głowę

oczy zamknięte
uszami patrzę
nosem słyszę
czy to dziwne

nie bo taki to sen
a ja siebie śnię
teraz już wiem
kim ja jestem

po prostu marzeniem
żywym srebrnym złotem
unikatowym posągiem
nic nie zniszczy mnie

w puencie już cały
bez smutku wyśniony
budzę się jak nowy
ze snu zadowolony

[Lucile]

Ciekawy, z pomysłem oniryczny wiersz.
Dlatego, chociaż osobiście mam wiele zastrzeżeń (rytm, rymy, konstrukcja wersów), postanowiłam nie czepiać się.
Pozdrawiam
L

[tabakiera]

Moim zdaniem to tekst do tak dużej korekty, że trzeba go napisać od nowa, jeśli ma istnieć, oczywiście.
Rym, rytm, gadulstwo - to jego główne bolączki.

[eka]

Potraktujmy tekst jak oniryczny strumień świadomości... : )
Może się Komuś śnimy, sny bywają cudowne, surrealistyczne i koszmarne.
Ten ma całkiem sympatyczną wymowę.

[Toyer]

Dziękuję za komentarze