hubka

[witka]

Przyznaję z satysfakcją, że czytało mi się znakomicie. Zwłaszcza tytuł.
Ale przecież i treść jest niebagatelna. Warsztat na najwyższym poziomie. Wypada mi jedynie pogratulować...
Gratuluję więc wyjątkowo udanego wiersza, a obok gratulacji, pozwolę sobie na jego dokładny rozbiór.
Nie będę się tu wymądrzał, próbując odpowiedzieć na pytanie, co też Autor miał na myśli, bo od zawsze twierdzę, że to wie tylko on sam i - czasami - ewentualny adresat. Tu zapewne jest podobnie.
Skoro więc nie rozkminiamy się nad domniemanym przesłaniem, spróbujmy skupić się na dosłownym przekazie, oraz na użytych przez Autora - bez wątpienia najdoskonalszych z możliwych - środków artystycznych.
Przekaz wiersza jest wyjątkowo klarowny, cóż bowiem, jeśli nie idealne plumknięcie mogą oznaczać te doskonale rozbudowane, ubrane w nieczęste, wyszukane nierymy i pulsujący własnym tętnem rytm, wersy. Wers właściwe, ale przecież - przez swoją niepowtarzalną doskonałość, mnożący się w wydźwiękach w niezliczoną ilość odpowiedzi - niczym echo towarzyszące słynnej grze Wojskiego na rogu. Aż chce się sparafrazować wieszcza:

Tu zamilkł, wszystkim się zdawało,
że Witka plumka jeszcze - to echo plumkało...

Słyszycie to plumkanie? Prawda, że piękne i niepowtarzalne?
Nie byłoby takim, gdyby nie owa wspaniała onomatopeja, gdyby nie właściwie dobrane, nienachalne nierymy, gdyby nie idealnie trafione przerzutnie, które w najwyższym stopniu odpowiadają za kunszt wiersza wolnego... Tak, ten wiersz zasługuje na wydanie. Ach, co ja mówię wydanie! On zasługuje na ekranizację, na wystawianie na największych scenach świata w formie monodramu, a nawet na skomponowanie do niego pełnometrażowej opery. Albo lepiej operetki, wszak poczucie humoru emanuje z każdej litery tekstu olbrzymimi salwami śmiechu.
Śmiechu politowania...

[Lucile]

Pierwsza miłość, no tak, zapada głęboko, włazi pod naskórek, tak że nawet ryżową szczotką nie usuniesz.
A zresztą po co? Takie wspomnienia są cudne.
Lubię to Twoje, tylko powierzchownie sarkastyczne, uszczypliwe pisanie.
Tuż pod powierzchnią znajduje cały ocean uczuć, ciepła i czułości. No i ten Twój, nie do podrobienia, indywidualny styl. To komplement, bowiem chyba każdy parający się piórem, chciałby go posiadać.

Nawet, jeżeli zaprzeczysz, ja zdania nie zmienię.

Pozdrawiam
L

[witka]

To o mojej kumpelce, tylko kumpelce. Po wielu latach dowiedziałem się, że poroniła, o czym wtedy nikt nie wiedział.

Dziękuję.

[tetu]

Pierwszy dystych boli Witka. Ten niepotopiony miot, brr:(
Nie powinno być drabiną i baldachimem?
Tak czułam że chodziło o nienarodzone. Na to przynajmniej wskazują dwa przedostatnie wersy.
Ostatni wers bez samogłoski na początku, pozdrawiam.

[witka]

Tetu - baldachim - poprostu po rozłożystym drzewem.

Ale zmieniam na tę woń spod baldachimu akacji

A samogłoska moje /podpałki w domyśle/ - niemniej dzieki i pomyślę.

Serdecznie, bardzo.

[tabakiera]

Hierarchii - dwa "i" powinno być.
Szczerze?
Wg mojego węchu czuć obleśność.
"Zwąchiwaliśmy się", "niepodtopiony miot", "zapyliła".
Nie lubię takich słów w takim zestawieniu.
Wybacz.

[witka]

Dzięki za całość - szczególnie za i.

Na mojej zakazanej wsi mawiało się o skojarzonym układzie towarzyskim - niekoniecznie o parze zwąchali się.

A zbędne młode - przeważnie samiczki psów i kotów się topiło, a podtapianie tylko przy sadyzmie zastosowanie mieć mogło.

Tam gdzie nie było rzeki nawet wieszano , byłem świadkiem - powiedzmy autopsji.

Skonsultuję z pudelkiem ogrodnika obleśność zapylonego zapachu akacji z kontekstem kwiecia śliwek srajek, notabene przepysznych, zwłaszcza po pierwszym przymrozku.

[tabakiera]

Skonsultuję z pudelkiem ogrodnika obleśność zapylonego zapachu akacji z kontekstem kwiecia śliwek srajek, notabene przepysznych, zwłaszcza po pierwszym przymrozku.

Na mojej zakazanej wsi mawiało się o skojarzonym układzie towarzyskim - niekoniecznie o parze zwąchali się.

No tak, ale można inaczej to powiedzieć.
Rozumiem, że chcesz zachować rodzime klimaty, ale mnie to nie przekonuje.

A zbędne młode - przeważnie samiczki psów i kotów się topiło, a podtapianie tylko przy sadyzmie zastosowanie mieć mogło.

Tam gdzie nie było rzeki nawet wieszano , byłem świadkiem - powiedzmy autopsji.

Powiem Ci, masakra.
Totalny odjazd w inny świat, niż mój.

[Marcin Sztelak]

A mnie się podoba lekko mroczny klimat. I faktycznie termin zwąchali się stosowano nie tylko w przypadku par.

Pozdrawiam.

[tabakiera]

Witka, troszkę to niepoważne z Twojej strony.
Wklejasz tekst Skarania spod własnego, nawet nie zaznaczając go kursywą.
Nasze komentarze wyglądają tu idiotycznie.
Rozumiem, że się wnerwiłeś.
Ale, chłopie, chyba nie tędy droga.
Tylko rozjuszasz.

Mnie tam wszystko jedno, ja już niejedno widziałam i niejedno słyszałam.
Dlatego mam dystans.
Ty go nie masz?

Netykieta, chłopie, się kłania.