Marakrzew.

[Karma]

Nauczyłem się w końcu pisać o tobie.
Ubierać w zachody słońca,
kiedy cienie pełzną wzdłuż przedramienia,
zatrzymując się na twarzy, w okolicach ust.
Pomijam już zupełnie nogi jak z waty,
które nie potrafią podtrzymać konwersacji.
Zamiast tego uciekają, potykając się
jak pastisz chodzenia w obłokach lub mgle.

I kiedy drapię je przez sen - te nogi -
to sam już nie wiem, czy próbuję je unieruchomić,
czy rozgrzać niezdarnie, wybudzić ze śpiączki.
A potem otwieram się na nowe,
Choć przecież ręka bezwiednie zmierza ku nim,
drapiąc i drapiąc - do krwi.
I cienie, które zrodził wczorajszy półmrok,
a które teraz okryły już głowę jak całun,
nie pozwalają mi wyjść poza łóżko.


I przestać.

[eka]

Bardzo dobry wiersz o emocji.

[Karma]

Dzięki.

Słuchała?

[eka]

Sorry, Marcin. Zewnętrzne okoliczności nie pozwoliły.
Mam nadzieję, że wkleisz link do audycji.

[Karma]

https://prk24.pl/58668459/poczta-poetyc ... ye54ht5wbI


A proszę bardzo

[eka]

Udana prezentacja. Zręcznie poradzili sobie z Jagodą, ale wszak to nie alter ego twe : )
Znaczące wiersze, ciekawa podsumowująca interpretacja, pochlebna ocena.
Brawo!

[Karma]

Dziękuję.

W sumie, to sama Pani Prowadząca powiedziała, że to nie tylko alter ego. Tylko chyba nie zdała sobie z tego sprawy

I tak. Fajnie, że Jagoda dostała w końcu oficjalnie swój czas.
Jestem roztrzęsiony od wtorku i brzuch mnie boli, więc chyba jej się podobało.
Najśmieszniejsze było, jak powiedzieli, że za chwilę jej wiersze i drę się w domu: słyszysz?! Padło! Haha! Padło twoje nazwisko! I wtedy właśnie tak mnie brzuch zaczął boleć...

No Słuchała na bank i dała mi znać, że się podoba