ocalić

[Agnieszka R.]

"Nie ma powodu, żeby się użalać, bardziej dotkliwa bywa śmierć za życia"
(Marta Podgórnik Zimna książka)


gdyby tak skończyć z pisaniem
o toksycznej miłości cierpieniu
śmierci

jak rośliny
z nadzieją oczekiwać deszczu
nim kłos zamieni się w chleb powszedni
i obdarzy

roztańczeni jak drzewa w środku burzy
pogubimy ubrania buty
a biodra rozkołyszą się niczym rozedrgane na wietrze
gałęzie

w gorących promieniach zalśnimy
czekając by owoce dojrzały
potem będziemy zlizywać z ust wyborny sok

w cieniu strzechy na ławce
usiadł starzec
otworzył pięść z bryłą ziemi
z kieszeni płaszcza wyjmuję nasiona

[tetu]

To ładny wiersz TD, ale odrobinę bym go dopracowała.
Czytam bez samogłoski na początku 1w, bez ostatniego wersu w drugiej cząstce i bez ostatniego w czwartej. To obdarzanie mi jakoś nie brzmi, poza tym w drugiej cząstce jest zbędnym dopowiedzeniem.
Pomiędzy drugą i trzecią częścią trochę jaków, może się uda chociaż jednego odstrzelić?
jak rośliny
jak drzewa
jak rozedrgane...
z drugiego "pogubić" bym zrezygnowała.
Później podobna sytuacja jak z jakami
w gorących
w oczekiwaniu
w cieniu

Ale nie powiem jest lirycznie, pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Tetu, dziękuję najmocniej, poprawiłam nieco:) powtorki "pogubić" trzymają rytm tak mnie się zdaje, byłam po lekturze J. Fiedorczuk "Psalmy" mnostwo ma powtorek

[witka]

https://www.youtube.com/watch?v=AKwYmv96JVU

[Agnieszka R.]

Witka rozczuliles mnie tym linkiem. Dziękuję

[Marcin Sztelak]

Dobry liryk z doskonała puentą.

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Marcin, miło, bardzo dziękuję.

[lczerwosz]

ć ć ć

[Agnieszka R.]

Hej, pomyślę nad ć, ć, ć. Serdecznie dziękuję, czytałam TP tyle razy, poprawilam nie raz i masz babo placek

[Agnieszka R.]

tekst dzięki użytkownikowi Iczerwosz i innym poprawiony:) zachęcam do komentarzy, odchudziłam z "w" i "ć".