Nikt tak pięknie nie mówił...

[Karma]

Jakaś część wody,
tysięczna naskórka być może,
właśnie spotkała plastik.
I w fontannie samej siebie,
rozbryzguje się na wszystkie strony.
Nigdy już nie wróci.
Pod światło lampionu wygląda to niemal
jak dym, jak mgiełka.

Jestem posągiem.

A może to niebo jest już tak nisko,
że gubi chmury.
Te z najniższych partii poszły na wagary,
żebym mógł dać ci dziś słońce.
I zimno mu teraz, bo zgubiło kołdrę,
więc do nas należy podgrzanie go w garnku,
przypalenie aż zmieni się w ciało stałe.

To ja nim jestem.

Zaprzeczasz, choć przecież wciąż masz
wilgotne włosy.
Jakbyś dopiero co wyszła z kąpieli,
a skóra wciąż jeszcze była ciepła i barwiła się
na każdy możliwy odcień brązu.
Owijasz się w ręcznik i przysiadasz na skraju łóżka.
Dotykasz poduszki za sobą, bez patrzenia.
Oddajesz ciepło, choć wcale cię o to nie proszę.

A mnie nie ma.
Jestem posągiem.

Bryłą złożoną z równych i trwałych linii,
widzianych od frontu jak prostopadłościan
narysowany na kartce.
















Z cyklu: Karma.
Obym nigdy nie czuł potrzeby, żeby przestać pisać o tobie.

Wciąż Wrzesień.

[Alek Osiński]

Interesujące to who is who...i kim/czym się stać może

https://www.youtube.com/watch?v=1YtRuAd7ti4

[Karma]

[eka]

Twardziel z podmiotu : )
Ale ciało ma stałe, w przeciwieństwie do fontanny.

[Karma]

Rysowałaś kiedyś prostopadłościan na matmie?

[eka]

Jasne, ale każesz posąg (bryłę) widzieć od frontu jak płaską figurę?
Nie, mój drogi, tyle wierszy napisałeś, że Cię zestaliły trójwymiarowo.
: )

[Karma]

Ale jak rysujesz taką bryłę na kartce, to te tylne linie są przerywane.

Co w odniesieniu...

[eka]

Rzeczywiście, zapomniałam o liniach przerywanych, kreseczkach.
Znaczy... nie w pełni jesteś posągiem.

[Karma]

Jestem posągiem przerywanym.
Dobrze, że nie stosunkiem

[Marcin Sztelak]

Tylko podobno liczą się czyny a posąg i prostopadłościan mają małe pole manewru
Ciekawy utwór.
Pozdrawiam.