Rozwiązłość

[tabakiera]

Może dziarskiego Niemca z łagodnym wilczurem,
co wyrywał spod sceny na jakimś koncercie
za żelazną kurtyną w Berlinie Zachodnim.

A może Lankijczyka o muskułach Boga
i zapachu cytryny z domieszką kokosa,
który myślał, że Polska to biała część Rusi.

Lub krępego Francuza – wprost z Pól Elizejskich
ciągnął mnie na zaplecze najtańszej winiarni,
żeby sprawdzić smak Polki pod swojskim adresem.

Może któregoś cząstka gdzieś zaległa we mnie,
a on wciąż się upaja moim przemilczeniem.

[eka]

Rozwiązłość w kontrze do zwięzłości:)
Hm.
Sri Lanka zdecydowanie number one, co nie?
Pointa zastanawia, najbardziej chce się ją czytać w duchu internacjonalizmu, serio.
Uczciwie przyznaję, że ostatni wers jest zagadką. Dla mnie oczywiście. Nie chwytam, a czuję, że ważny.

[tabakiera]

Dzięki, Eko za czytanie i komentarz.

Nawet przelotne i mniej lub bardziej niewinne spotkania zostawiają jakiś ślad, a przemilczanie niezręczności bywa cenne lub rozkosznie nieporadne.

Sri Lanka zdecydowanie number one, co nie?

- zdecydowanie. Oczywiście z punktu widzenia zauroczonej turystki, bo życie w tym raju na ziemi do najłatwiejszych nie należy.

[eka]

przemilczanie niezręczności bywa cenne lub rozkosznie nieporadne.

Aha... dzięki:)

[Alek Osiński]

Tak sobie pomyślałem, Doroto, że pewnie minister
od cnót niewieścich nie chciałby raczej włączyć tego wiersza
do programu nauczania, ale mi się podoba. Zgrabnie ujęte.

A na deser fragment koncertu zza żelaznej kurtyny
to chyba z filmu "Niebo nad Berlinem"

https://www.youtube.com/watch?v=VNHY_X-0nyI

[tabakiera]

minister
od cnót niewieścich nie chciałby raczej włączyć tego wiersza
do programu nauczania,

- z pewnością zapobiegawczo powiedziałby stanowczo: NIE!

Dzięki, Alku za komentarz i wątek muzyczny, który wywołał wspomnienia, a jakże.

[point of view]

... spotkania są jak odciski stóp wilgotnym piasku, jeśli się do nich szybko nie wróci, ziarenka wysychają i obraz się rozostrza, zanika... pozostaje tylko odczucie gdy wciskał się w skórę... ta ulotność kiedy czuliśmy jego opór i konsystencję chwili... tak myślę sobie...

[tabakiera]

Świetne refleksje, Point of view, mam podobny punkt widzenia.
Dzięki.

[Marcin Sztelak]

Każde spotkania odciskają w nas ślad, chociaż pamiętać chcemy tylko te dobre. Dobry wiersz.
Pozdrawiam.

[tabakiera]

Dzięki, Marcinie.