moja mała

[biegnąca po fali]

znaczę dni
może będzie ci lżej
iść pod słońce

ciemne plamy przed oczami
są jak kratery które trzeba obejść
ignorując potknięcia

będzie ich coraz więcej
a światło okaże się nieczułe na dotyk
na słowa zapożyczone z grubych ksiąg
pożółkłych listów

nie naprostuję twoich dróg
mogę co najwyżej powielić los
innych matek i babć
obserwować księżyc i brzuch
to jak rosną

przy pełni wyć a sierpem żąć
pępowiny jak łany
nim położy je wiatr

[lczerwosz]

nie naprostuję twoich dróg

Każde dziecko musi dorosnąć i z czasem wziąć za siebie odpowiedzialność. Ale bardzo żal, gdy robi błędy, o których wiem i nic nie mogę zrobić, aby nie były robione. Na nic przestrogi, każdy się uczy na własnych błędach.
Dobry wiersz

[eka]

Iść, ciągle iść w stronę słońca - taki przekaz do Małej, ale z pełną świadomością narastania trudu drogi, ucieczki światła, nieskuteczności, bezradności dobrych rad.
Kto jest podmiotem lirycznym?
Ja tu widzę śmierć, która jest wpisana w drogę, odhacza dni, pozostałe dni i każdą pępowinę łączącą z życiem - odetnie. No, taka jej natura : )

przy pełni wyć

To jakoś mnie rozśmieszyło.

[tabakiera]

Czy konieczny jest brzemienny brzuchal do szczęścia kobiecie?
Tak się tylko zastanawiam...

[Alek Osiński]

Fatalizm i determinizm mocno się przebijają
poprzez pojęcia mechaniki losu...ciekawie napisane...

Pozdrawiam

https://www.youtube.com/watch?v=cBUq9kTTS8Y

[Marcin Sztelak]

Czysty fatalizm, za to dobrze ujęty w słowa.
Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Czy konieczny jest brzemienny brzuchal do szczęścia kobiecie?
Tak się tylko zastanawiam...

Za to Monteskiusz zastanawiał się: „Jak można być Persem?”

obserwować księżyc i brzuch
to jak rosną

przy pełni wyć a sierpem żąć
pępowiny jak łany
nim położy je wiatr

Czytam bez "to".
Końcówka wiersza - palce lizać.

Pożółkłych listów bym się pozbyła z wiersza, lepsze jednak w skrzyneczce z pamiątkami.

Pozdrawiam,

Glo.