Cuda na kijku

[Marcin Sztelak]

Nastał dzień ósmy,
wbijając zęby w spodnią stronę stołu.
Podblacie naznaczone śladami
świadczącymi o spływaniu czasu.

Wprost do kubka z kawą,
miast słodzika. Surogat
niezłego kopa i marsz w stronę drzwi,
jednostronnie obitych blachą z Titanica.

Tylko góry lodowej żal.
Oraz wielorybów rozmienionych
na gorsety od zaciskania pasa.
Aby się zmieścić w dziurce
od klucza.

Później już tylko życie
i dzień dziewiąty.
Dzikie gęsi odlatują w kierunku
północy.

Lub innym, też umownym.

[eka]

Stan po genezis, czyli Edenie: goodbay - dzień ósmy:)
Dziewiąty - wiadomo - koniec listy cyfr, zero zostaje w ofercie, śmierć.

A strofa... nie saficka, Sztelakowa. Żadne tam cuda na kijku:)