dziesięciu Judaszy

[biegnąca po fali]

dokąd odchodzą cienie
czy kładą się obok nas
czy inni je kładą tam gdzie okulary laski
w różańce wplatają
między palce które już nie grożą
nie pieszczą
dziesięć nieruchomych posągów
dziesięciu Judaszy
którym nie doskwiera już reumatyzm
(ten nie dotykał
tamten nie pociągał za spust)

dokąd odchodzą cienie
może porywa je wiatr razem z duszami
unosi w bliżej nieokreślone hen
rzecz w tym że miły mu ten ciężar
i ciągle przesuwa cel
o jeszcze jeden klangor
kwitnienie jabłoni
w przydomowej kapliczce bez figury

i jest ich coraz więcej
tych celów i zdążających dokądś
poszarzałych na twarzach
zmęczonych pielgrzymowaniem
a jednak w zależności od płci
uchylają borsalino albo dygają rozkosznie
wzrok spuszczając przed tym który jest

a wiatr mierzwi ich dawno zdane czupryny
powiela przebytą drogę
łanami ķołysząc do snu odstawia
czas który dawno minął choć się nie skończył
bo wszystko jest względne
tak ciało można cieniem przykryć
i na cieniu położyć
mogą też zlec przy sobie
lecz nigdy się nie przenikną

[eka]

Bardzo lirycznie tu:

a wiatr mierzwi ich dawno zdane czupryny
powiela przebytą drogę
łanami ķołysząc do snu odstawia
czas który dawno minął choć się nie skończył
bo wszystko jest względne
tak ciało można cieniem przykryć
i na cieniu położyć
mogą też zlec przy sobie
lecz nigdy się nie przenikną

Dokąd odchodzą cienie? Ślady nasze - nie wiadomo.
Kogo masz na myśli tu?

między palce które już nie grożą
nie pieszczą
dziesięć nieruchomych posągów
dziesięciu Judaszy
którym nie doskwiera już reumatyzm
(ten nie dotykał
tamten nie pociągał za spust)

Krzywdzących? A dlaczego akurat dziesięciu? Dekalog łotrów? Odniesienie, aluzja literacka?
Jak widzisz, nie wiem.
Ale wiem, że dopełniacz lmn od wyrazu: cel brzmi: celów.
Chyba, że tutaj:

i jest ich coraz więcej
tych celi i zdążających dokądś

chodzi o pomieszczenia, ale jakoś ta opcja wydaje mi się niepowiązana z całą frazą.

Zadumał wiersz, wchłonął.

[eka]

Krzywdzących? A dlaczego akurat dziesięciu? Dekalog łotrów?

Dziesięć martwych palców, które zaprzeczą swojej winie.
No tak. Dobre, Ewo.

[AS...]

kombinowałem podobnie jak Ty zacna Eko
i trafiłem nawet na portal z numerologią
trochę mi zaświtało, bo była tam mowa o dziesięciu palcach
(no i ten tekst w nawiasie)
ale uparłem się na dekalog
bo w końcu zdradzić można każde z dziesięciu przykazań;
świetny tekst
porównuję twórczość Ewy
z wierszami Sylvii Plath, Anne Sexton, Mary Oliver,
Alicii Elsbeth Stallings, Anne Carson, Fanny Howe
a także z wierszami świeżej noblistki Louise Glück
i myślę że Ewa
nie odstaje od tak znamienitego towarzystwa
choć czeka ją jeszcze wiele, wiele pracy;
pozdrowienia

[biegnąca po fali]

Kombinowanie jest tu jak najbardziej wskazane. Informacja w nawiasie miała naprowadzić błądzących, bo oczywiście mam świadomość, że za tokiem mojego rozumowania (zdrowym na umyśle) trudno nadążyć.


Porównywanie mnie z wyżej wymienionymi znakomitościami uważam za coś w rodzaju profanacji. Poezja, to poezja. Ja tylko się do niej przymierzam, choć jakoś nigdy nie było nam po drodze.

Ewo, Jerzy - dziękuję:)

[eka]

za tokiem mojego rozumowania (zdrowym na umyśle) trudno nadążyć.

od błądzącej

AS...ie, kto wie, kto wie... może nawet je przegoni.
Trzymam kciuki!

[biegnąca po fali]

[Marcin Sztelak]

Mocno nasycony wiersz, liryk, ale niekoniecznie w każdym wersie. Wart przeczytania i wart odczytywania jego znaczeń.
Pozdrawiam.