Rzeczywistość

[Krokus]

jeżeli wszystko widzialne składa się z niewidzialnych cząstek
jeżeli te cząstki to fale uderzających o siebie możliwości
jeżeli te fale to drżenie niepewnych siebie strun
jeżeli te struny to fałszujące dźwięki próżnej przestrzeni

to istnieje raczej nic
mające coś
w samym środku ni – coś – ci

[eka]

Wywód liryczny na bazie niedoskonałości percepcji naszego oka i sukcesów mechaniki kwantowej.
Nicości nie ma, bo nicość poległa, gdy pojawiły się niewidzialne cząstki:)
A wiersz zgrabny, szczególnie metafora:

struny to fałszujące dźwięki próżnej przestrzeni

Faktycznie, tylko nicość nie ma żadnego uzasadnienia do bycia próżną:)

[Krokus]

Nicość nie ma uzasadnienia do bycia próżnią, ale można to też rozumieć jako taki żarcik związany z próżnością. Natomiast wiersz to taka aluzja do zdania: Dlaczego istnieje raczej coś niż nic?, lub :Dlaczego coś istnieje? ponoć powiedziane przez Wilhelma Leibniza. Kiedy się zastanowić nad tym i coraz bardziej wgłębiać w temat to wychodzi "coś" z niczego. To trochę tak jak w filozofii zen. Forma jest pustką a pustka formą.

[eka]

Nicość nie ma uzasadnienia do bycia próżnią

Chodzi Ci o różne definiowanie próżni i nicości w historii filozofii i nauki?

ale można to też rozumieć jako taki żarcik związany z próżnością.

Tak cytowany wers potraktowałam, uśmieszkiem:) kończąc zdanie. Zresztą inaczej nie można. Niby tylko zmiękczenie różni te dwa wyrazy: próżnia i próżna (n'), ale zupełnie nic nie łączy w desygnatach.
Przed Leibnizem np. Parmenides kategorycznie stwierdził, że nicości nie ma.
Jej pojęcie ewoluowało ku pustej przestrzeni, często w ograniczonej terytorialnie, ale fizyka kwantowa wykluczyła jej istnienie. Fotony przechodzą przez wszystkie obszary, no i wszędzie obserwujemy oddziaływania grawitacyjne, słabsze oczywiście niż w galaktykach, ale jednak są. Choćby w polu Higgsa.

Coś z niczego to pasjonujące zagadnienie, rozwiązane w religiach istnieniem Stwórcy. Chrześcijaństwo w ub. wieku uznało Wielki Wybuch za sprawcze działanie Boga.
No ale można np. założyć, że zawsze coś było. Wieczność Uniwersum nie ma początku ani końca.

Pasjonujące tematy poruszasz. O cosiu z niczego kiedyś nawet machnął mi się wierszyk:)

[Krokus]

Wiesz... nie wierzę w Boga, nie wiem, zresztą jak każdy jak to wszystko powstało, ale taka twórcza "nicość" to dla mnie coś sympatycznego. Czasem się zastanawiam jakby takie neutrina miały taką samą świadomość, to kim byśmy dla nich byli? Zapewne nicością.

[eka]

twórcza "nicość" to dla mnie coś sympatycznego.

Pewnie, że tak:)
Ja pozbawioną wszystkiego niekończącą się nicość odbieram ze strachem, serio.

Czasem się zastanawiam jakby takie neutrina miały taką samą świadomość, to kim byśmy dla nich byli? Zapewne nicością.

Trzeba by się udać do trzech japońskich kopalń z czystą wodą i detektorami, aby je zapytać:)
Wiesz, my też wchodzimy w niewidoczny (najczęściej) tlen czy azot w powietrzu. A gdyby gazy te miały świadomość?
Neutrina paskudy jedne, przelatują przez nas bez pytania o zgodę:)
_______________
Wiesz, wszechświat jest racjonalny, trwa, podlega tym samym prawom fizyki, to zastanawiające, że przypadek byłby taki rozumny, przez tyle czaaaasu w dodatku.

[Krokus]

No tak, dokładnie, wiele nie możemy dostrzec i być może nie będzie nam dane poznanie tej "innej" rzeczywistości.

[eka]

Mikro rzeczywistość z makro rzeczywistością ściśle jest połączona, pewnie naszemu istnieniu niepotrzebne jej widzenie.

[Marcin Sztelak]

Teorii o nicości lub jej braku jest bardzo ale to bardzo wiele. A wiersz zgrabnie napisan i ciekawy. Pozdrawiam.

[lczerwosz]

Czy nie jest tak jak z zimnem, którego nie ma, jest tylko brak ciepła.