***[szukała siebie nieuważnie...]

[biegnąca po fali]

szukała siebie nieuważnie
a to że nie było jej w tamtych oczach
to jeszcze nie dowód na nieistnienie

czerwone słońce przysiadało w nadstawionych dłoniach
by zaraz przeciec
suchą strugą oszukać ziemię
brzemienną w kości zrzucające doń balast
dni dawno wystygłych pod kuchenną płytą

zdrada zakrzyknie noc gdy przed dniem
będzie się zarzekać wewnętrznego mroku
w nim iskra to już cały pożar
a ciepło jest przytłumionym światłem rozlanym dokoła
nic tylko czerpać

z dłonią w dłoni w pieszczocie palców
kiedy już dojdzie do przypadkowego odbicia
w mijanych witrynach wciąż niewyraźni będą tworzyć złudzenia
próbując przenieść je na inne powierzchnie
na których są choć nie na pewno
bo nie wszędzie widać to powtórzenie cieni

zwłaszcza że powoli rozpuszcza ich czas
i że niepogoda choć słońce
bo wciśnięte za horyzont gubi drogę
jak Bóg gubi modlitwy

[eka]

I nie wiem, czy wiersz o potencjale relacji, czy jednak o potencjale złudzeń?
Odbicia ich relacji we wszystkim, ale to wszystko nie sprzyja, bo przygniecione przemijaniem i zagubieniem.
Skąd więc moc uczucia?
Może właśnie dlatego, że skrzętnie ukryte. Nieuważne szukanie na pewno nie pomaga, choć:

będzie się zarzekać wewnętrznego mroku
w nim iskra to już cały pożar
a ciepło jest przytłumionym światłem rozlanym dokoła
nic tylko czerpać

Piękne frazy:

czerwone słońce przysiadało w nadstawionych dłoniach
by zaraz przeciec
suchą strugą oszukać ziemię

- mega obrazowa i klimatyczna metafora znikającej nadziei

powoli rozpuszcza ich czas
i że niepogoda choć słońce
bo wciśnięte za horyzont gubi drogę
jak Bóg gubi modlitwy

Kwintesencja bezradnego smutku.
__________________
Brawo, Ewa!

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Ewo.

[lczerwosz]

próbując przenieść je na inne powierzchnie
na których są choć nie na pewno
bo nie wszędzie widać to powtórzenie cieni

Kiedyś z kimś była pewna chwila. Powiedziałem wtedy, zapamiętaj ją. Do dziś pamiętam sam, choć było to bardzo dawno temu. Z cieniami jest lepiej. Można zrobić zdjęcie cienia. Ale nie chwili. Przeniesienie na inne powierzchnie, spłaszczając sprawę, przeniesienie na inne media, może być nieskuteczne. A jednak. Napisałaś. Przeczytałem. Zrozumiałem, choć nie na pewno, bo nie z każdej strony widać te same cienie. I blaski, takie, jak ten fragmencik choćby. Jestem pod wrażeniem.

[Marcin Sztelak]

Świetny, z wyczuciem napisany wiersz. Jedyne co mi przeszkadza to brak tytułu (marudzę)
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Leszku, Marcinie - pięknie dziękuję.
Pozdrawiam:)