Ciężkości.

[Karma]

Jesteś ośrodkiem, czymkolwiek to pachnie.
Nigdy nie czułem się bardziej obok.
Bardziej wokół ciebie.

A skoro mogę cię okrążyć i nadal cię widzę,
to jaki jest sens uciekać?

Horyzont jest nadal na wyciągnięcie oka,
co jest równoznaczne z obecnością.
Czuję go przez prześwietlenia, przez wzrost,
przez delikatne poruszenia pod podeszwą buta.

Stoję na jednej nodze jak czapla.
W strumieniach pełno jest pstrągów,
czy rybek pstrych kolorami światła.
A skupiam się przecież tylko na jednej
i klapie dziobem, jak mogę.

Wilgotność powietrza, niewidomy posmak,
to wszystko jest mniej istotne.

Jesteś ośrodkiem, cokolwiek to znaczy,
ale to ja jestem w centrum widzenia.


Z cyklu: Karma.
Grudzień, 2020.
Marcin Lenartowicz.

[eka]

Jesteś ośrodkiem, cokolwiek to znaczy,
ale to ja jestem w centrum widzenia.

- Ciężkości?

Kiedy czytam Twój wiersz, zawsze mam pytania. Zrozumieć Twoje metaforyczne przełożenia jest wyzwaniem.
Hm. Tutaj najważniejsze chyba jest zaprzeczenie opozycji: środek i to co koło niego.
Podwójny układ przestrzenny, złączone wnętrze i zewnętrze. Zewnętrze (podmiot) ma świadomość, że chociaz leży obok, jest w centrum ciężkości widzenia adresata.
Prościej... np. czytelnik nad wierszem, a jednak w środku najważniejszych znaczeń użytych przez autora słów. Ich grawitacja wbija go w tekst?

na wyciągnięcie oka,

Wybacz, Marcin, ale ciut groteskowy obraz:)

A w ogóle, to super wiersz!

[Karma]

Groteska, dobrze użyta też jest spoko.
A tu jest.
Jak byłem malutki i w kościele było 'wznieście swoje serca' czy jak to leciało, to zawsze myślałem, że ludzie sobie serca wyrywają i w rękach je podnoszą. To taka wyobraźnia.
A na wyciągnięcie wzroku, ręki - nie pasowało mi.

Co do tekstu, to jest taki układ wzajemnej symbiozy, że oni oboje są wewnątrz, a cała reszta pędzi sobie bez nich.
Jednak zależnie od tego, kogo akurat spytasz - to centrum przesuwa się o centymetry. W te cze we wte.
Co zupełnie nic nie zmienia, bo on działa do środka, a ona w jego kierunku.
Zresztą, z symbiozą, o której mówisz jest podobnie.

Gdzie kończy się autor a zaczyna czytelnik!?
W tekście.

Dzięki za niestrudzone oglądanie

[Karma]

A co do ciężkości - to punkt.

To cykl, jak zwykle

[eka]

Gdzie kończy się autor a zaczyna czytelnik!?
W tekście.

Ło, Panie, podejście z gruntu złe. Proszę nie eliminować mi Rilkego czy Chara, czy wielu, wielu innych!
Tu mamy koegzystencję, ale bywają i słabi autorzy... i niekumaci czytelnicy - to fakt:)
Dzięki za wyjaśnienie.

[Karma]

A niby w jaki sposób eliminować?

[eka]

Gdzie kończy się autor a zaczyna czytelnik!?
W tekście.

Ano właśnie tak, wg Ciebie:)

[Karma]

Dalej nie wiem co to ma do wyżej wymienionych, ale ok.