martyrologia jednostki

[biegnąca po fali]

mówiła że siłą wziął
dom i ziemię na której stał
siłą ją wdowę i córkę jej jedyną
siłą brał i siłą oddalał
kopniakiem
aż sczezł
jak mu tego życzyła

więc była wiedźmą
tak ją przechrzczono z Maryjki
wdowy po Kazimierzu
córki sołtysa
i odtąd na usta jej patrzono
na ręce

ręce od tarki
od snopków i krowich wymion
ręce w ziemi grzebiące
i z ziemi wygrzebujące
owoce potu i krwi
ciało z ciała
korzenie na kościach wyrosłe
praojców i pramatek
do których modlisz się myśląc o Bogu

ten wiele ma imion
i twarzy
a każda jest tą prawdziwą

[tabakiera]

No powiem Ci, że tu to już poszłaś na całość, począwszy od tytułu.
Miałam się nie odzywać, żeby przykrości Ci nie robić, ale jakoś nikt ale nie odzywa, to się odważyłam.
Zdecydowanie odradzam trwania na tej drodze.
Być może taki patos i histeria na kogoś jeszcze działa, nie wiem.
Nawet jeśli historia jest prawdziwa, i tak dramat i spory krok do tyłu w Twoim pisaniu.

W ostatniej strofie "tą" spokojnie można wyrzucić.

[biegnąca po fali]

Ja tu histerii nie widzę, tab. Ale to moje widzenie. A tekst jest dość stary. Ogólnie uważam, że całe nasze życie, to jeden wielki patos. Ale rozumiem co masz na myśli z tym, że nie zawsze się zgadzam z takim podejściem czy może raczej oczekiwaniami odnośnie pisania.

Dzięki.

[eka]

Naturalizm zderzony z pointą:

ten wiele ma imion
i twarzy
a każda jest tą prawdziwą

- daje ciekawy efekt.

Mnie tylko tytuł uwiera, bodzie się z uwarunkowaniem (okolicznościami) sytuacji lirycznej.
Pozdrawiam, Ewo.

[tabakiera]

Jeżeli tytuł ma być oksymoronem, to bardzo nietrafiony ten oksymoron (a tylko tym go można wybronić, bo jeśli autorka nie wie, co to martyrologia, to już byłoby słabe bardzo).
Nikt mi nie powie, że fragment:

ręce w ziemi grzebiące
i z ziemi wygrzebujące

jest dziełem sztuki literackiej.
Potem frazy o pocie i krwi oraz kościach, praojcach i pramatkach.
Czy naturalizm tłumaczy taki patos, zresztą bardzo wtórny?
Ręce oderwane od krowich wymion i pokaleczone od tarki przełykam, realny i bolesny obrazek.
A puenta?
Filozofia rodem z Pablo Coelho.
Że Bóg ma wiele imion i wiele twarzy i że każda jest prawdziwa dla danego wyznawcy.
Że też można go sobie różnie wyobrażać?
Że bywa okrutny?
Gdzie tu jest odkrycie godne puenty?
O, przepraszam, godne puenty tego tekstu jest, bo trzyma jego poziom.

Sorki, widzę że potrzebne jest uzasadnienie mojej opinii.

Zaraz, zaraz, a kto miał twarzy pięćdziesiąt?

[biegnąca po fali]

Dorota, ja widzę, że nic tu nie jest godne Twojego zainteresowania i ja to przyswoiłam i przełykam. Tak że nie denerwuj się niepotrzebnie komentarzami innych. Wiersz jaki jest każdy widzi. Bywały lepsze i bywały też gorsze. Nie widzę powodu, by rwać włosy z głowy czy insze czynić se krzywdy.

[Alek Osiński]

Tytuł mnie się nie podoba, ale wiersz - tak.
Lubię takie "guślarskie" teksty. Robi wrażenie.

Pozdrawiam

[eka]

Guślarski ryt w części drugiej, racja
Ale naturalizmu w przedstawianiu historii (jak u Reymonta) też trochę.