do nienarodzonej

[biegnąca po fali]

słowo przeciw słowu
wygra to o większej ilości sylab
dlatego nadam ci najdłuższe imię jakie znam

wyżej urodzeni boleśniej upadają
a ty będziesz twardo stąpać po ziemi
starannie omijając ślimaki i mrówki nauczysz się
że wszystko ma tu swoje miejsce

i kamień i kłos
a chleb najbardziej smakuje po ciężkiej pracy
i kiedy głód nie pozwala już zasnąć

nie szybuj zbyt wysoko
są linie wysokiego napięcia i trakcje kolejowe
tak łatwo spopielić marzenia

prostuj plecy nim wyrośnie ci garb
zdążysz znienawidzić i pokochać
przekląć życie później śmierć

jak w otwarty bok wsuniesz dłoń
w wyrwę o tam w chmurach
to anioł czy ptak
wije gniazdo w burzy

[tabakiera]

Trudny, dydaktyzujący temat.
Poruszany przy każdej możliwej okazji.
Jak już nie ma się o co kłócić, kłócimy się o aborcję, bo na tym znają się wszyscy.

Słaby tytuł i przegadanie.
Język współczesny pomieszany z tym, którego używały nasze babcie.
Kto dziś mówi "stąpać"?
No i ten chleb po ciężkiej pracy, wyświechtany do bólu jak spopielone marzenia.

Szału nie ma, czuć mękę tworzenia.

[biegnąca po fali]

To nie o aborcji, tab. Ale co tam kto wyczyta. Melduję, że męki żadnej nie odczuwałam. Może czytelnik

A "stąpać", to słowo powszechnie używane. Przynajmniej u mnie.

Dzięki.

[eka]

Dla mnie wiersz się dobrze broni treścią pierwszej i ostatniej strofy.

słowo przeciw słowu
wygra to o większej ilości sylab
dlatego nadam ci najdłuższe imię jakie znam

Konkurowanie w słowach podsuwa mi pisarskie pole zmagań. Kim jest, a właściwie dopiero będzie, dopiero się narodzi, tytułowa ona? W epice sylaby nie są istotne, dramat jest rodzaju męskiego, trop prowadzi do liryki.
Nienarodzona poezja, długo pisana. Imię... mnożące się sylaby wygrają z kimś tworzącym miniatury?
Poezja albo wyrażana w niej miłość.
Jakby nie było, ta in spe bohaterka jest konsekwentnie uosabiana.
Ma być osobą... a może jest planowaną dziewczynką?

jak w otwarty bok wsuniesz dłoń
w wyrwę o tam w chmurach
to anioł czy ptak
wije gniazdo w burzy

Finalne pytanie postawione nienarodzonej wskazuje, że istnienie Onej jest z innej półki. Metaforycznej.

Chociaż to, co wiersz zawiera poza klamrą, w środku, bardzo ściąga jej istnienie na ziemię.
Może wiersz jest jednak tęsknotą za realnym macierzyństwem? Przyszła mama wie jak uchronić córkę przed zawodem, jak wychować na wrażliwego człowieka, takiego który będzie wiedział więcej od niej(czekanie na odpowiedź w finale).
Treść (i po trosze styl) strofek, poza pierwszą i ostatnią, skojarzyła mi się ze słynną Dezyderatą Ehrmanna.
Max generalizuje przesłanie, Ewa zawęża do jednej postaci... ale czy chodzi o realne dziecko, czy jednak duchowe dziecko - nie wiem.
I dobrze:)

[Wszebor]

Wiersz opisuje potrzebne zasady , które należy przekazywać dzieciom w trakcie ich wychowywania. Także mówi o zachowaniu pokory w życiu, to jest też bardzo ważna rzecz.Tylko słowa o liniach wysokiego napięcia i trakcjach kolejowych, moim zdaniem trochę psują całość i to bym zmienił.
Do mnie jak najbardziej ten wiersz przemawia.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Ja mam wrażenie, że mowa tu jest o jakiejś realnej osobie - potencjalnej córce
o której Pilka wiersza czyni wyobrażenia, próbuje jakby na zaś
przekazać jej swoją mądrość i nakreślić jakby - lepszą niż swoją własną
ścieżkę życiową. Ciekawe, chociaż mam wrażenie, że wiersz
operuje na zbyt wysokim poziomie ogólności. Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

eko, elko, Alku, Wszeborze - dziękuję za poświęcony czas i próby rozkminienia tekstu. W wierszu zwracałam się do córki, której nigdy nie będę mieć. Nie to żebym jakoś rozpoczała z tego powodu. Biorę życie jakie jest. Ale lubię sobie czasem powyobrażać jakie by było to moje dzieciątko... i jaką matką byłabym ja.

Pozdrawiam