Dom ze starymi ludźmi

Wiadomość

Agnieszka R. · #1 Post autor: **Agnieszka R.** » 07 lut 2020, 11:23

ojciec wiosną zeskoczył z wozu
na ostre brony zarośnięte trawą
bał się lekarzy jak diabeł święconej wody
i pił z plastikowej butelki śmieszne białe mleczko
pokonał go zawał a bredził
że jest szczupły jego to nie dotknie

zawał matce posłużył
zaczęła wyjeżdżać do sanatorium
poznawała nowych adoratorów
ostatni kochanek kupił jej rower
przejechała się śmiertelnie
serce miała mocne biło do końca
później szukałam go w wierszach

babcia przeszywała spojrzeniem
zajmowała się domem
rozlał sie woreczek żółciowy
operował ją wnuk
zawsze mówiłam że rodzina nie powinna babrać się we własnych bebechach

w mojej trawie są płyty cd i maszyna do pisania
kaleczę palce język
włączam płytę a tam tylko szum
rozsadzam mury żeby powstał
nowy dom ze starymi ludźmi
spoglądam na portret ciotki
cierpiała na schizofrenię
właśnie puściłam do niej oko
czytam horror przenika mnie zimno
w wyobraźni widzę jak broszka w kształcie węża
którą miała ciotka leży teraz na podłodze
ciągną do mnie pełzające oczy węża

#2 Post autor: **lczerwosz** » 07 lut 2020, 22:15

podoba mi się

niezwykle zapisana proza
życia tak po prostu
skrot myślowy
że aż boli czasami
gdy przeskakujesz myślami
zamiast pomieszkać na jakiś temat
na dłużej
ot ulotność
wpisana w duszę

bonkreta · #3 Post autor: **bonkreta** » 07 lut 2020, 22:43

Za Leszkiem.
Lapidarność wzmaga siłę tego tekstu.

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 10 lut 2020, 16:12

Cholernie lubię takie rodzinne historie.
Ostatnia część z ciotką tylko trochę oderwana
jakby już dopisana po rzeczywistej kodzie
ale może to nawet i dobrze - rozluźnia
konstrukcję tekstu... Pozdrawiam : )

Agnieszka R. · #5 Post autor: **Agnieszka R.** » 12 lut 2020, 17:00

Dziękuję Wam bardzo kochani

Alek już poprawiam ostatnia strofe. Przemyślałam no odstaje z tym wężem. Zakończę na "puściłam do niej oko"

Agnieszka R. · #6 Post autor: **Agnieszka R.** » 14 lut 2020, 08:21

Rozumiem

Dziękuję.

Marcin Sztelak · #7 Post autor: **Marcin Sztelak** » 18 lut 2020, 13:37

Pięknie zapisany kawał życia. I to na pewno nie proza, bo to poezja, zdecydowanie.

Pozdrawiam.

Hosanna · #8 Post autor: **Hosanna** » 23 lut 2020, 20:38

fascynacja przodkami to właściwie niemodna ostatnio rzecz
bohaterce narzucają się wspomnienia które się wryły poprzez związek ze śmiercią chorobą
ale przecież sa pewnie i takie jasne tajemniczo dobre jak trzepoczące na słonecznym wietrze prześcieradła
dodałabym je do wiersza

Agnieszka R. · #9 Post autor: **Agnieszka R.** » 27 lut 2020, 09:43

Dziękuję wszystkim za opinie.

biegnąca po fali · #10 Post autor: **biegnąca po fali** » 29 lut 2020, 09:43

Tu nawet fajnie. Są momenty. Niby przegadane, ale czyta się z przyjemnością.