jubileusz

[tabakiera]

to była szatańska zabawa
nadchodził rok milenijny
pośród toastów wystrzałów
zapadła się trumna
dla tamtej chwili oddałam
gwoździe i deski
i świecę

a dzisiaj ty

pomiędzy półką z Tatarkiewiczem
a bieliźniarką
wisisz

i jak do filozofii
i jak do czarnych pończoch
sięgnąć
przez ciebie sięgam
już tylko i wyłącznie
po pomadkę
rozmazuję czerwień od ucha do ucha
nie uśmiechasz się
nie słuchasz
zupełnie jak wczoraj
zabite wizją jutra

nad pomysłem do cna już wyczerpanym

zdrętwiałeś

[Alek Osiński]

Ależ wartko się ten wiersz czyta. Zrytmizowany jak talala...

A co do treści, to po pierwsze przypomniało mi się porzekadło - gadał dziad do obrazu.
Rzecz jasna nie o dziada tu chodzi, chociaż czyjś portret nasuwa się mimowolnie.
Czyj? Nie wiem. Ale jest bardzo istotny dla Pilki, można nawet powiedzieć
że jest to ktoś do tańca i różańca, no bo i filozofia i czarne pończochy - wszystko
przez niego się dzieje. A jednak okazuje się, że to też tylko substytut spełnienia
i symbol czasów schyłku, gdy mimo fajerwerków, trumna się zapada
i trzeba pomadką znaczyć uśmiech, zamiast tego prawdziwego
który czyni życie możliwym do zniesienia...

Pozdrawiam : )

[tabakiera]

Dzięki, Alku za bardzo ciekawą interpretację.

[Hosanna]

zastanawiam się czy postać umarła naprawdę czy też została myślowo odcięta jakby zamordowana bo nie była to już płodna znajomość
ale skoro nadal wisi i to w osobistym mieszkaniu to może jednak to postać która była pozytywnie ważna więc wiersz mógłby trochę się smucić że tak lekko sięgać przez czyjś obraz jakby nie miał głębi która miał

[tabakiera]

Hosanno, w tej trumnie nie koniecznie musiała być postać, mógł też kawał życia być, żeby zacząć całkiem od nowa.
Wiesz, jak to bywa z nowym rokuem, zwłaszcza milenijnym.
Rozrachunki, porachunki, odcięcia się od rzeczy, które nas niszczą i nowa energia.

Ale tak naprawdę to można różnie, przecież wiersz jest dla czytelnika.
I różnych żyć nabiera w jego oczach.
Najważniejsze, żeby żył.

Dzięki.

[Hosanna]

no tam - tego nie wzięłam pod uwagę .. sami dla siebie też przemijamy
dziękuję za komentarz , pozwala mi głębiej wniknąć i jeszcze raz go spokojnie przeczytam czy pokontempluję w tym kontekście
w każdym razie wiersz zatrzymał i zaciekawił
a z komentarzem jeszcze bardziej

[tabakiera]

Polecam się na teraz i na przyszłość, Hosanno.
To, że czytelnik chce się zatrzymać, poczytać, przemyśleć daje prawdziwą satysfakcję.

Dzięki stokrotne.