Zima.

[BerniM]

Przyszła oszroniona,
połyskiem diamentów
zima.
W jej tafli
przegląda się moja uroda
we wszystkich odcieniach szarości i srebra.
Wtapiam się w mrok,
spacerując skrawkiem nieba,
szukam niedopowiedzianego
w Twoim sercu.

[lczerwosz]

ja bym odjął wierszowi kilka słów, nawet, jeśli pozwolisz, bym spróbował.

[BerniM]

Proszę:))) lubię jak słowa tańczą , układają się jak puzzle )) każdy może interpretować wiersze na swój sposób i to jest piękne

[lczerwosz]

przyszła błyszcząca
szronem diamentów
i uwodzi

w jej tafli przegląda się
moja uroda
we wszystkich odcieniach

szarości i srebra
wtapiam się w mrok
pospaceruję skrawkiem nieba

dyskretnie chcę usłyszeć
bo jest coś niedopowiedzianego
w twoim sercu

No i więcej dodałem, jak zabrałem

[lczerwosz]

moja odpowiedź:

zima przyszła diamentowa
cała oszroniona

w jej tafli przegląda się
twoja uroda

w odcieniach szarości i srebra
wtapiasz się w mrok

a ja spacerując skrawkiem nieba
stale nie powiedziałem

co w sercu

[BerniM]

Bardzo podoba mi się pierwszy wers :Zima przyszła diamentowa ...a ja spacerując skrawkiem nieba, przytulam się do mojej myśli o Tobie Zobaczę co napisze Lucile, jeżeli przeczyta Dziękuje za sugestie. Kocham zimę diamentową

[skaranie boskie]

szukam niedopowiedzianego
w Twoim sercu.

Dla mnie zbyt łopatologicznie. Poza tym pisanie zaimków wielką literą jest zarezerwowane wyłącznie dla epistolografii, tutaj wydaje się przynajmniej dziwne, żeby nie powiedzieć, że emanuje patosem. No i to serce... Takie wyeksploatowane. Może wymyśl jakiś zamiennik, nazwij inaczej Jego serce. Może peelka powinna tego niedopowiedzianego poszukać zwyczajnie w nim, zamiast w jego sercu?
Nastrojowy wiersz i naprawdę szkoda, żeby psuły go takie drobiazgi, ja powyższe, czy zbędny przecinek po pierwszym wersie.
Zima potrafi być piękna, sztuka jej opisania jednak polega na tym, by jak najrzadziej, bądź wcale nie nazywać jej wprost. Dlatego warto byłoby popracować nad wskazaniem w inny sposób, że o zimę właśnie chodzi. Wiem, jak trudno przyjmuje się podobną krytykę, jak wielką trzeba stoczyć ze sobą walkę, by zmieniać coś, co wydaje nam się doskonałe, co gra nam w duszy i nie chce się poddać zmianom. Dlatego jedynie zachęcam do prób, przyjmując wiersz takim, jaki jest, dopóki Autor nie postanowi inaczej.

[BerniM]

Skaranie, masz rację, pisałam z telefonu i teraz wiedzę te zaimki:) Dzięki Co do wiersza,chciałam napisać wiesz napisany w bardzo prosty sposób. Czasem myślę ,że w tym tkwi geniusz np. prof. Tadeusza Kępińskiego, który pisał swoje książki takim prostym językiem dla wszystkich. Albo wiersze,niezwykle piękne Pani Ireny Kaczmarczyk, krótkie formy w których jest wszystko . Wszystko zawierają... ten wiersz o ziemie lekki i trochę nastrojowy zmienił się,przez te diamenty...diamenty są piękne na szyjach starych kobiet ,,,T.Capote. Chyba utraciłam tą lekkość, piękno i młodość bo w tym wierszu chciałam to pokazać ale w zawoalowanym stylu.Tylko zima taka prawdziwa ,tchnąca perfumami Salvadore Dali....Dziękuję za komentarz )Miłego dnia

[lczerwosz]

Wiem z wielu źródeł, że lekkość i prostotę trzeba okupić nieraz bardzo ciężką pracą nad tekstem. W ten sposób czytelnik ma lekko a autor ciężko.

[BerniM]

To prawda, chociaż Twój pomysł z zimą diamentową jest naprawdę świetny