w domu wariatów

[Agnieszka R.]

"szaleństwo jest Bogiem" - Ch. Bukowski



polizałam piątą klepkę

nie lubię tej siostry - czerwonego łba
nie będę jadł nie będę pił
bo nie dla mnie
ten dom ten przytułek
barbarzyńców w którym
krzyczą na dzieci!

znalazłam trzy cienie:
dziecko nastolatkę matkę

kręcę się wokół własnej osi
mocno kręcę aż wielki ognisty wybuch
wyrzuca w górę mnie i mądre ptaki
w tym wirze śpiewa Madonna
tańczę z wiernym psem
straż pożarna
policja
pogotowie
kłaniają się strażnicy

hedonizm i masochizm to moi bracia
pewnie mam rozjebane ego

bezdomny cień włóczy się po mieście
a w parku stoi samotna ławka
kto to słyszał żeby dom nie miał dupy?!
będziemy głodni!

ty smarkulo! mogłabyś być moją córką - powiedział


Jacek z brzuszkiem pieści punkt G w moim uchu
fajnie być w objęciach diabła
bez grzechu

nie martw się że większość słów
wyleciało w powietrze
i tak większość spala się w piekle

jestem chora
chora jestem na potrzebę
brania i dawania miłości

zabawmy się w "Lalkę"
polecam panu parasol
najlepiej nie za duży
ten ostatni prowokuje wiatr
a złamany drut
może wbić się w oko

pożądam cię Warszawo pożądam
tęcza wyszła
może jedno ramię
weszło w ciebie
widzę Maryję

a gdyby Maryja urodziła córkę bożą?

"królowo wszystkich dziewic" wybacz mi


pani jest jak sadystyczna suka - powiedział

czas to oczekiwanie na wiatr
nie marnuj go
załaduj się do właściwej szuflady

zdrajcy mają flirt ze słupem
ich golenie ropieją
dlatego nie objadaj mięsa ze starych kości


Picasso - rozmazane ślady kupy z pieluszki na ścianie
więzienie - ślad łapki na muchy
na dziecięcym pośladku

znowu dopadła mnie sraczka mózgowa
musiałam zgwałcić rozumowanie i mam umysł w dupie
stosunek oralny z własnym językiem prowadzi do
metafizyki

notuję kilka słów o człowieku "który chciał być sobą"
z życia koło toczył, układał matrycę
wkładam w usta słowo
i znowu...
jestem dziewicą?
i nie wiem ile tych słów we mnie
ilu twórców nie wiem

panienka wróciła - mówią -
czas trawę kosić
wierny pies łasi się do stóp

zamykam otwarte drzwi i bramy
nie może tak być
nie może być
by przeciąg wyrzucił ziarno



Warszawa, październik 2011

[eka]

Bardzo sprawnie ułożony monolog - wyznanie... i on miejscami płynie jak strumień świadomości. Widać ręce dobrych inspiracji:)
Podoba się, niektóre kęski wręcz wyborne.
Warto przeczytać.

[Marcin Sztelak]

Faktycznie w domu wariatów. Długi ciąg znaków i nie nuży paradoksalnie. Bardzo dobra sttumieniówka, abo coś koło tego.

Pozdrawiam.

[Agnieszka R.]

Eka, Marcin bardzo Wam dziękuję
Pozdrawiam