Odstępstwa od wiary

[Alek Osiński]

Umiar i oryginalność, jak mawiał Apoloniusz z Tiany
to z pewnością jakaś recepta - nieznane miejsce
pochówku dodaje tylko wagi. Nie wyobrażaj sobie jednak
wniebowstąpienia; zniewagi współczesnych

zmieniają ludzi w groby, które nosimy ze sobą jak święte
szkaplerze. Uwierz w cud, a nic więcej ci się nie stanie
przynajmniej teraz, kiedy możemy o tym mówić, szczerze
traktując słowa. To droga, którą przechodzi się boso

czując pod nogami każdy rzucony kamyk i widzisz
- da się przejść suchą stopą. Choćby nasze rzeki wypływały
z krain wiecznych śniegów, wrócić nie będą mogły
i katarakty oślepią każdego, kto by chciał trafić do źródeł

zdając się na pamięć. Ledwie pierwsze krople zachodu
a już lgną do siebie i strużka spływa, biegła we wszystkim
co w niebie tak i na ziemi, nie przychodzi łatwo.

[Agnieszka R.]

Napisalabym biegnie zamiast biegła chyba że źle zrozumiałam uroczy tekst poza tym jak to zwykle u Ciebie.

[Marcin Sztelak]

Tradycyjnie już świetny wiersz, z jedną uwagą - zamiast ostatniego przecinka zdecydowanie postawiłbym kropkę.

Pozdrawiam.

[marta zoja]

Czuję...odnajduję... jestem...

[Alek Osiński]

Napisalabym biegnie zamiast biegła chyba że źle zrozumiałam

"biegła" w znaczeniu, że zna się na rzeczy : )

Dzięki za komentarze. Pozdrowienia : )

[Hosanna]

bardzo mi się podoba choć tradycyjnie nie wiem o co chodzi
jakoś tak prawą półkula czytam obraz

zostaje : wrócić nie będą mogły

trzeba pamiętać

[Alek Osiński]

zostaje : wrócić nie będą mogły

trzeba pamiętać

No to niewiele Ci zostało, Hosanno,
ale może to i dobrze ; )