błogosławieństwo

[amasajahh]

***

poraniłam kolana mamo
gdy jak z obrazu na płótnie
wydarłaś mnie
do kościoła
czy serce mi pękło bo nie mogłam klęknąć
czy pękło bo Bóg nawet nie zdołał
cię powstrzymać

[amasajahh]

wydarłaś mnie
do kościoła

Nie rozumiem tych wersów, jakieś dziwne. Czy Autor mógłby mnie oświecić?

Chodzi tutaj o zabranie, ale użyłam słowa "wydarłaś" bo pasowało mi do obrazu i chciałam podkreślić użycie siły. Dziękuję za uwagę może wymienię słowo będzie bardziej czytelne

[amasajahh]

Czy to ma znaczenie w wierszu?
Wydaje mi się, że jest wymowny

[amasajahh]

Nie. Po prostu taki wiersz... ech.

[amasajahh]

Wiersz wydaje mi się spójny, pierwszy wers jest o poranionych kolanach, więc to za sobą pociąga "niemożność klęczenia".
Gdyby tak się zagłębić jest to "niemożność" wykonywania czynności, którą wszyscy wykonują w kościele, a więc w pewnym sensie dopasowania się.
Nie wydaje mi się, żeby mój tekst był jakoś skomplikowany. Powstał spontanicznie i może być do dopracowania

[eka]

***

poraniłam kolana mamo
gdy jak z obrazu na płótnie
wydarłaś mnie

Pomysłowa, dobra metafora siły i krzywdy (zniszczony obraz, miejsce peelki)
Konstrukcja przerzucająca poranienie kolan na początek wiersza, a nie po pobycie w kościele, rodzi obraz wierzącej, klęczącej na obrazie, siłą z tej pozycji wyrywanej. Mnie to sugeruje, że wiara załamała się w kościele, o czym wiedział Bóg, bezsilny wobec klerykalizmu matki.
Dalej ta myśl ciągnie w nieuprawnione (podkreślam) podejrzenie o skrzywdzenie w murach, nawet pedofilię.

Reasumując - ciekawy wiersz, bo każe doszukiwać się motywów zapisu.
Pozdrawiam.

[tetu]

Myślę, że istotną rolę odgrywa tytuł.
Dla matki dziecko było/jest błogosławieństwem, dlatego zaniosła, prowadziła do kościoła. Chciała wychować w wierze.
Na późniejszym etapie, zwłaszcza etapie buntu, nic nam się nie podoba, wiele rzeczy robimy na przekór. Poszukujemy własnej drogi i samego siebie. Widocznie pod lir czuł inaczej, być może swoją naturę bardziej wiązał np z Satanizmem niż z Bogiem, a matka kazała chodzić do kościoła i klęczeć stąd mowa o użyciu siły.
Co znaczy, że Bóg nawet nie zdołał cię powstrzymać? Czyżby sam peel wiedział że narodziło się zło?

Druga wersja jaka mi się nasuwa to despotyczna, mocno zdewociała matka, która za karę kazała klęczeć, a potem prowadziła pod ołtarz, gdzie znów kazała klęczeć, spowiadać się i przyjmować błogosławieństwo. Zatem nic dziwnego że pójście do kościoła było traumą, że Dom Boży kojarzył się z karą i cierpieniem. Przy tej drugiej wersji znów ten sam fragment zatrzymuje zatem powtórzę; co znaczy że Bóg nawet nie zdołał cię powstrzymać? Serce pęka, bo zawiódł ten najwyższy pozwalając matce na takie zachowania. Patrzył na ból i cierpienie, nie zrobił nic. Wiara w dobro i tego sprawiedliwego zachwiała się w posadach. Tak rozumiem ten wiersz. Jego zaletą jest to, że można go interpretować dwojako.
Zrezygnowałabym z tego płótna, zbędne. Pozdrawiam autorkę.

[eka]

Zrezygnowałabym z tego płótna, zbędne

Najlepszy chwyt stylistyczny, msz.

[tetu]

A wg mnie Eko nie do końca. Płótno precyzuje, a po co? Bez niego jest większe pole manewru np na obraz i podobieństwo. Możemy pójść w tę stronę mając wyobrażenie jak to napisałaś klerykalnej matki.

[eka]

Płótno precyzuje, a po co?

Precyzuje wiele: ugruntowane miejsce peela, stan psychiczny (być częścią dzieła sztuki) , reakcję matki, co najmniej trzy aspekty w jednej nierozbudowanej metaforze.

Ale przecież możemy się bez szkody różnić, prawda?:)