nie rozgoni

[biegnąca po fali]

tej nocy we mnie
mrok jest tak gęsty
że nie przepuszcza powietrza ani krzyku

i nic się nie sprawdza
ani lampka ani modlitwa
złe syci się swoim szaleństwem
prątkuje

trzecia pięć

teraz nawet miłość zdaje się okrutna
bo jak to tak kochać cię
i wypierać się tego przed światem

udawać że okruch to prawie cała pajda
wystarczy przykryć gazetą
i czekać aż wyrośnie

zbliżające się kroki
przyjąć za dobrą monetę

bo jeśli ktoś wraca
to po to by zostać
plamą światła pośrodku ciemności
odpornej na wiatr

i zawodzenie

[eka]

to po to

Msz - zbitka niefortunna, szczególnie przy głośnym czytaniu, ale wiersz jako obraz w czerni i mocy jasnego punktu - bardzo dobry. Wzruszający przekaz uczuć zakazanych, ukrywanych, jednocześnie będących świetlistym punktem. Nie, wróć, ten Ktoś jest światłem w ciemności zatapiającej podmiot.

Pozdrawiam, Ewo.

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Ewo. Bardzo.
Odpozdrawiam

[Alek Osiński]

Ja tu widzę bardziej walkę wewnętrzną, zmaganie się z własnymi demonami, niż wpływ czynników zewnętrznych
chociaż oczywiście obydwie sfery przeplatają się ze sobą. Mocno przygnębiający przekaz niestety, ale wiersz
robi wrażenie, szczególnie podoba mi się jakby to powiedzieć "semantyczna" dynamika wiersza. Masz do tego wyraźny dryg, Ewo...

Pozdrawiam : )

[biegnąca po fali]

Dziękuję, Alku:)

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry, mocny wiersz.

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Marcinie - pięknie dziękuję:)